Beauty and the beast

.

"we vinden hem" Raven keek somber op. Die woorden had hij de afgelopen dagen zo vaak gehoord. Net als de woorden, hij komt wel terug. De woorden hadden zijn waarde verloren. Zo ook de vele lintjes op de borst van de rechercheur voor hem. Raven geloofde er niet meer in. Dus hij stond op schudde rechercheur Vlarvic zijn hand. De man gaf een veel te harde handdruk terug. Raven voelde zijn vinger kootjes bijna breken "bedankt.." mompelde Raven zacht. "voor alle moeite die u doet om mijn broer te vinden." raven werd aan zijn hand naar voren getrokken. Vlardics hand klapte bemoedelijk op zijn schouder. "alles voor jouw en je moeder jonge man" de man zijn vingers boorde zich in Ravens schouder. "vertel je je moeder over de voortgang?" meteen had Raven geknikte. Hij wilde hier weg. Ze waren niks vooruit gekomen in het onderzoek. En de rechercheur die met zijn moeder het bed in wilde bracht raven de kriebels.. "ja, zal ik doen"

Vlak voor de deur keek Raven naar het bord. 7 vemiste jongere allemaal tussen de 25 en 30 jaar. Ook zijn tweelingbroer hing er tussen.
Vermist.
HERON 26 JAAR.
Laatste gezien in blauwe broek, witte blouse.

De rest van de oproep las Raven niet meer. Hij had het vaak genoeg gezien. Net als de foto van zijn broer. De zelfde zwarte haar en ijs blauwe ogen die hem terug aankeken vanaf de foto. Herons was de meesr succesvolle van de twee.. De knapte, slimste.. Uitbundigste. Terwijl Raven het liefst thuis een ouderwets boek las. Luisterend naar zijn moeder die de boederij bezig was. Herons daarin tegen had de perfecte baan als model. Een prachtige vriendin, Puppy en een baby opkomst. Raven had ook door kunnen zetten met modelen werk. De aandaxhr die hij er mee kreeg vond hij niet leuk. Dus hij was gestopt op zijn 17de. Terwijl Herons door ging en nu een wereld model was.. En vermist.

‘Als je niet betaald gaat het nog een hele lange tijd duren voor je je zus weer terug ziet.’
Ik zit geblinddoekt op een stoel met een prop in mijn mond. Een mannen stem klinkt voor me en ik heb 2 handen die mijn schouders stevig vasthouden. Ik ben bang.
‘Je hebt 3 dagen om te betalen Kyung-Dea. Daarna ga ik er van uit dat je het geld niet hebt en dan ben ik bereid je een andere optie te geven.’
Zijn stem klinkt koud en ik herken hem. Shit!
De tranen die al branden in me ogen rollen naar beneden.
‘Elke dag dat jij niet met het geld komt zal ik je zus neuken. Ik denk dat 500 euro per nacht wel zal volstaan. Dit zal ik doen tot jij betaald of wanneer je schuld van 182500 euro hebt betaald. Dat is een jaar. En ik zal veel plezier met haar hebben.’ Hij pakt mijn hoofd vast en draait deze naar boven. Ik kan nog steeds niks zien maar ik voel me ijskoud. Kyungie zal me nooit redden. Sterker nog dit is de manier voor hem om van zowel deze man als van mij af te zijn.
Mijn blinddoek wordt afgedaan en ik kijk in de ijskoude ogen van Wei-Li Zhou.

Ik word bij mijn armen gepakt en naar boven gesleept. Daar word ik in een kamer gegooit en wordt de deur dicht gedaan. Een paniek komt in me naar boven. Drie dagen, moet ik hier wachten en dan nog een heel jaar. Kyung-Dae zal nooit betalen.
Misschien me vaders? Hayden? De gedachten aan Hayden vullen mijn ogen met tranen. Dit is niet de tijd om hier aan te denken!
Misschien kan ik iets vinden waar ik mee kan ontsnappen. Als ik de kamer rond kijk zie ik pas dat het een slaapkamer is. Er staat een groot bed, netjes opgemaakt. Tegenover het bed, aan de kant van de deur wordt de rest van de wand gevuld met planken en een televisie. Aan de andere kant zijn deuren. Als ik ze open doe zie ik al wat ik vermoedt. Kledingkast. Half vol met mannen kleding.
Ik vraag me af wiens huis dit is. Wei-Li. Daar lijkt het wel erg klein voor, zo groot is deze slaapkamer niet er is amper een meter tussen de voeteneind van het bed en de muur. Ik ga op onderzoek uit.
In de kledingkast ligt vooral dure kleding, op maat gemaakt kleding vooral.
Het is de kast van Wei-Li. Ik vind zijn initiale op een aantal horloges, alsof ze speciaal voor hem gemaakt zijn. Wie wilt zo iets duurs geven aan deze kwal?
Maar hier ligt niks waar ik mee kan ontsnappen. Hoe wil ik eigenlijk ontsnappen. Ik loop naar het raam, deze is aan het hoofdeinde van het bed. Ik trek wit weg. We zijn in de niemandsland. We worden gegeven door bos. Plus dat er niks is direct onder het raam. Het is een soort klif wat uitkijkt op een groot meer.
Misschien vind ik een wapen en kan ik mezelf hieruit praten?
Ik kijk verder in de nachtkastjes. In het nachtkastje die het dichtste bij de kast is ligt vrij weinig. Een notitieboekje, een pen en wat ibuprofen.
Als ik de andere open trek voel ik me voor de zoveelste keer wit wegtrekken. Deze licht vol met condooms en glijmiddel en ook een paar handboeien. Wei-Li is het dus echt van plan!
Ik ga op bed zitten en haal diep adem. In en uit. In en uit. Je hebt nog drie dagen om te ontsnappen en wie weet heeft Kyung-Dae medelijde en red hij me toch? Of me vaders? Nee die hebben dit geld niet. We zijn zeker niet arm maar ook zij hebben dit geld niet om rond te smijten. Krijgen hun dit filmpje überhaupt te zien. Hayden zal het wel kunnen betalen, maar deelt Kyung-Dae deze informatie met hem. Zullen zij niet gewoon denken dat ik vermist ben?
Ik begin te huilen, met mijn hoofd rustend op mijn handen.
Dan wordt er op de deur geklopt.

Raven sloot zijn ogen. Gelijk opende hij ze weer toen een van de beelden oo zijn netvlies is schenen. Het waren de gebroken benen en verpulverde hoeven van Lewis. De zoon van de slager. Een van de zoveelste zonen en dochters die deze maanden vermist waren en dood terug gevonden.. De lieve faun lewis was altijd een goede vriend geweest. Dus bij het horen van de vermissing had Raven nog meer gewerkt. Ze zouden hem vinden. En dat hadden ze ook.. Veel te laat net. De klok sloeg waardoor Raven op keek. De tijd gaf aan dat het 2 uur na sluitings tijd was. Niemand was meer op het politiebureau behqlve Raven. Hij lied zijn ogen zakken naar het bord onder de klok. 17 jongere staarde hem aan. Allemaal tussen de 21 en 28, van een fairy tot een centaurs. Fauns zeemeerminnen. Sirens. Zelfs de zoon van Orc. Onder de lachende fotos van de jongere hingen bij de helft hun laatste foto.. Dood, verdronken.. Verbrand. Mishandeld tot de dood. Geen enkele jongere had een rustige dood gehad. Raven haalde zijn handen door zijn haren heen. Stuk voor stuk had hij ze gekent. Hij of zijn tweelingbroer had er mee in de klas gezeten. Hoe groot de jongen zich ook hield bij elke nieuwe dood zonk de moed hem in zijn schoenen.

Een man stapt binnen. Hij is lang, heel lang. Heeft lichtblond haar en kijkt me ook ijzig aan. Het lijkt wel een trend hier.
‘Wat wil je eten?’ vraagt hij nors.
‘Wat?’ stamel ik verbaasd.
‘Vanavond bestellen we pizza en we vroegen ons af wat jij wilt.’
Ik kijk hem aan ‘euhm, met champignons?’ zeg ik vragend.
‘Oké’ en hij sluit de deur weer.
Hoe? Wat? Waar?
Ik ben een beetje van m’n apropo. Welke kidnapper vraagt nu aan zijn slachtoffer wat deze wil eten?
Na een goede 40 minuten krijg ik inderdaad een pizza aangereikt. Er lijkt niks mee gedaan te zijn. Dit wordt nog een lange tijd.

Na drie dagen alleen op deze kamer te hebben gezeten ben ik wel stijf geworden. Af en toe mocht ik er eens van af voor een toiletbezoek en een keer per dag om te douchen.
Hier heb ik bij opgevangen dat de blonde man Alistair heet. Er is nog een andere bewaker, dit is Archie. Deze is een stuk vriendelijker, maar kom ik dan ook een stuk minder mee in aanraking.
Ik voel een knoop in mijn maag. Zou Kyunggy betaald hebben. Ik denk het niet. Er is verder ook een spoor te zien van Wei-li.
Als ik in de avond mijn eten krijg tref ik Archie. Dit is mijn kans om wat te weten te komen. Alistair zal niks los laten, maar met Archie heb ik meer geluk.
‘Het is de derde avond, is er al iets gehoord van Kyung-Dae?’
Hij kijkt me vertwijfeld aan. ‘Ik ben bang van niet.’
‘Daar was ik al bang voor. Kan ik Wei-Li vanavond al verwachten of morgen avond?’
‘Ow, hij is op dit moment niet in het land. Meneer Zhou komt volgende week pas thuis op zijn vroegst.’
Mijn mond valt open.
‘Maar in de video zei hij dat Kyung-Dae drie dagen de tijd had om te betalen. Betekend dit dat ik nog een week langer vast zit hier? Ik heb meer dingen te doen.’
Archie kijkt me geamuseerd aan.
‘Heb je een boek of iets voor me? Ik verveel me best wel.’
‘Ik zal kijken wat er voor je ligt.’
‘Dankjewel.’ en zo ging de deur weer dicht.

Nu we weer een week verder zijn verschijnt de knoop weer. Ik heb opgevangen dat Wei-li vandaag terug komt en zal ik er aan moeten geloven. Ik kan erg in me eigen hoofd gaan zitten en alleen op deze kamer zitten doet hier geen goed aan. Na drie nachten slecht te hebben geslapen zal ik vannacht ook niet veel slaap krijgen.
Er spookt van alles door me hoofd. Waarom ben ik nog niet gevonden? Zal hij hardhandig zijn. Moet ik proberen terug te vechten of maakt dit alles erger? Wat als hij een rare vieze fetish heeft? Daar probeer ik helemaal niet aan te denken. Wat als hij het niet veilig wil doen en met iets besmet is? Misschien is dat wel zijn opzet?
In de afgelopen dagen voor ik slecht begon te slapen werd ik wel een beetje meer relaxed. Nu moet ik er niet aan denken.
Beneden hoor ik stemmen. Dat is overduidelijk Wei-li die ik hoor. Hij is thuis. Maar er is ook gelach. Laat me raden hij vertelt ze wat hij allemaal met me gaat doen. Misschien filmt hij het wel als ‘bewijs voor Kyung.’ Bij dat idee komt me eten omhoog.
Ik ga rustig op bed zitten. Nu kan ik niks anders doen dan wachten.

Na een half uur op bed te hebben gezeten was ik in slaap gevallen. Dit deed ik als kind al. Ik ben nog steeds altijd bang. En om deze angst minder te voelen probeerde ik altijd snel om in slaap te komen.

De volgende dag word ik wakker. Onder de deken. Dit is niet hoe ik in slaap ben gevallen.
Ik sta op en loop naar de deur. Beneden hoor ik voetstappen, waarschijnlijk Archie. Maar dan hoor ik Wei-Liś stem en Alistair lacht om iets wat hij zegt.
Ik voel aan mijn kleding. Niks is van zijn plek. Ik voel me ook niet raar, als of er iets met me is gebeurd in mijn slaap.
Dan probeer ik de klink. Deze zal wel op slot zitten.
Ik haar de hendel naar beneden. En de deur vliegt open.