The girl who leads the boy in hope

Luitenant XII lachte alleen en schudde zijn hoofd. "uw woorden zullen zijn sir yes sir.. Understood Sergeant Moose"

Ik.. Wist dst ik deze wedstrijd niet ging winnen. Dus ik stond op, me knieen naar elkaar toe gebogen"yes sir" ik edit de regels wel. Me vader was vroeger een luitenant geweest, een van de beste voor zijn ongeval daarna was hij een nietsnut. En ik begon met jogge. Niet al me e ergie ineen keer op maken. Dit kwam pas na het 2de rondje. Me benen verzuurde

Soms is XII zoo fucking... Gelukkig luisterde Li-Wei nu wel en begon ze te rennen. Snel liep ik naar de baan en keek hoe Li-Wei begon. Dat had ik dus vroeger ook gedaan, ben blij dat dat nu over is. Na ongeveer 10 minuten kwam Li-Wei weer voorbij gesjokt. "NU AL MOE? JE BENT NOG NIET EENS OP DE HELFT." Een klein grinnikje kon ik niet onderdrukken. Ze had er al wel moeite mee. Nu al. Ik keek om te te zien of XII ergens was. Op het moment was hij nergens te zien gelukkig. Die moet al naar binnen zijn gegaan ga ik vanuit. Het zal nog wel even duren voordat ze uitgerent is dus had ik het mezelf maar comfortabel gemaakt en was onder de schaduw van een oude eik gaan zitten. Verder van de baan af.

En zeker dat het een tijdje duurde. Mijn waterbenen begaven het bij het 4de rondje ik klapte voor over in de modder opnieuw werd heel me kleding doordrenkt met natte smerige drap. Tranen kwamen opzetten van de pure frustatie

De tijd ging langzaam voorbij. Li-Wei was nog steeds niet langs gekomen. Ze zou nu onderhand al wel klaar moeten zijn met der rondjes. Nog maar even blijven zitten dan ze komt wel vanzelf. Ze zalf alles hier zelf moeten doen. Dit was nog niks in vergelijking met wat er nog te wachten staat. Na nog even gewacht te hebben was er nog steeds niks gebeurt. Li-Wei was nog steeds niet langs gekomen. Langzaam stond ik op. Snel even kijken waarom het zo lang duurt. XII is er nu niet en kan me dan gelukkig ook niet tegenhouden. Ik zette het op een lopen de eerste hoek om de tweede hoek om. Bij de derde zat Li-Wei. Huilend in de modder. Snel rende ik terug om te kijken of luitenant XII ergens te zien was. Gelukkig was die er nog steeds niet. Langzaam liep ik weer terug in de richting van Li. Ze zat nog steeds op de grond. Haar kleren volledig besmeurt. Ze huilde zachtjes. Ik begon nog langzamer te lopen, hopend dat ze me niet zag en gewoon weer opstond en der ronde verder afmaakte. Maar nee ze bleef zitten. Ik wist niet wat ik moest doen op dat moment. Er kwam een gevoel naar boven waarvan ik nog nooit last had gehad. Ik wilde der alleen maar helpen, ze zag er zo zwak uit. Het liefst was ik naar der toe gerent mijn arm om der heen geslagen en haar zo naar binnen te dragen. Maar ik wist dat ik dat absolute niet moest doen. Dan zou ze hier niks leren en zal ze vast gaan denken dat ik dit vaker doe en dus ook dat ze hier misbruik van zal gaan maken. Het enige waar ik nu meer op kon komen was niet heel handig. Toch was het het enige idee dat ik op dat moment had. Toen ik bij der aankwam haalde ik met mijn voet uit. Opeens hield ik me in en porde haar nu alleen in der zij. Fuck wat nu. Ik keek niet naar benden om der reactie af te wachten. Dit was niet de bedoeling geweest. "Sta op. We gaan hier niet lopen lanterfanten.'' Ik wachtte niet op wat ze ging doen en liep snel terug naar de voorkant van de barakken.

Uit het niets voelde ik een voet in me zij. Met gigantische grote ogen keek ik op. Daar was die man. Hij gromde wat en keek me niet eens aan.  Dit maakte me woedend.. Dus ik stond op. Droogde me ogen woedend stapte at modder naar de man en gaf een gil. Vervolgens draaid eik me on en begin door te lopen. Me voeten wilde gewon niet meer. 

Het laatste rondje moest ik me echt vooruit trekken. "breng me terug naar huis" zei ik stug tegen de man met me arme over elkaar. Alles trilde zelfs me kaak trilde van de vermoeidheid

Langzaam draaide ik me om en begon weg te lopen. Achter me hoorde ik nog wel wat gerommel. Een hoge gil. Ik schrok er van en veerde een beetje op. Hopelijk zag ze dat niet. Snel liep ik door naar de andere kant van de barak. Na enkele minuten kwam Li voorbij voor der laatste rondje.

Ze zei wat tegen me maar wat. Ze klonk zo vermoeit. Haar hele lichaam trilde. Maar wat moest ik er aan doen. Ik kon die soort bevelen niet uitvoeren. Ze stond stil voor me. Hijgend en trillend. ''Dat was de laatste. Ga maar naar binnen en fris jezelf op. Je kleren liggen al klaar, daarna kom je meteen weer naar buiten. BEGREPEN.'' De andere van het peloton kwamen nu naar buiten gesjokt.

'Sir Yes Sir' gromde ik expres waarna ik me ogen weg rolde. Zo goed als ik maar kon doen liep ik naar barakken waar ik mijn uniform aan deed. Het was veel te groot.. Echt te groot. de broek moest ik met een riem vast zien te krijgen en mijn shirt gleed steeds over me schouder heen. Zelfs de pet zakte over me ogen heen.. Boos grommend keek ik naar me kleding.. Fijn!..

Ik keek de barak uit om te zien dat de rest al klaar stond. Iedereen zag er zo veel beter uit alsof ze hier hoorde. hun kleding paste allemaal perfect en ze zagen er gewoon zo goed uit.. En daar kwam ik aan. Me haar modderig, Smeren op me wangen.. hongerig en veel te klein voor deze kleding. toch kwam de angst als iedereen buiten stond.. ik kon niet nog meer rondjes rennen. Dus ik drukte me laatse beetje energie omhoog en rende naar buiten toe om zo in de rij aan te sluiten.

Luitenant XII liep richting Dominic toe. 'En hoe was de die nieuwe meid? heeft ze het gehaalt?' ze stonden iets verder weg van de rijen nieuwelingen

De nieuwe rekruten stonden kriskras door elkaar en ook luitenant XII kwam naar buiten gelopen achter de groep nieuwelingen aan. Goddamn it kom niet naar mij. Maar helaas liep luitenant XII zonder langzamer te gaan lopen op me af. ''En hoe was die nieuwe meid? Heeft ze het gehaald?'' Heeft ze het gehaald. Heeft ze het gehaald. ''Nee ze heeft het niet gehaald, ze was gestopt bij het vierde rondje. Ze is nu binnen zichzelf hopelijk een beetje aan het opfrissen.'' Luitenant keek me vragend aan ''heb je toestemming gehad der alleen naar binnen te sturen?'' Wat krijgen we nu dacht ik. Ik ben degene die deze nieuwe moet aansturen nu mag ik ze zelf al niet meer weg sturen. ''Nee ik heb geen toestemming gekregen om der naar binnen te sturen, ik heb zelf daar toestemming voor gegeven.'' Luitenant zei niks keek me fel aan en begon naar de vrouwen en mannen te lopen die nog een beetje verlegen achter elkaar stonden. ''LUISTEREN ALLEMAAL NU IN POSITIE'' luitenant keek me nog een keer aan en begon te lachen. In de groep was er geroezemoes ontstaan. ''Wat is in positie? Wat moeten we doen? Wat zegt hij?'' Luitenant draaide zich weer om naar de rekruten. ''VANDAAG GAAN WE ZIEN WELKE POSITIES JULLIE TE WACHTEN STAAN. MAAR ALS EERSTE GA NU IN POSITIE STAAN. METEEN ANDERS MOGEN JULLIE METEEN BEGINNEN MET AARDAPPELS SCHILLEN.'' Mijn bataljon probeerde zich naar voren te duwen. Ze gingen op een rij staan. '' JULLIE STAAN NU WEL GOED MAAR LUISTER NAAR MIJ. HET GAAT NIET MAKKELIJK ZIJN HIER. ALLES WAT JE FOUT DOET WORDT GESTRAFT. MAAR DAN OOK ALLES. GEEN SMOESJES OFZO.’’
Op het moment dat Luitenant uitgepraat was kwam Li naar buiten gerent. Nog volledig vies maar nu wel in andere kleding. De andere vrouwen in het peloton begonnen te wijzen en te lachen. ‘’WAT IS ER ZO GRAPPIG HIER.’’ De vrouwen schrokken en keken me aan. ‘’WAAROM LACHEN JULLIE NU?’’ Ze waren stil. ‘’JULLIE ANDWOORDEN ALS IK WAT VRAAG BEGREPEN.’’ De Vrouwen knikte alleen. ‘’YES SIR. NU JULLIE.’’ Ik denk dat de nieuwelingen mij niet begrepen want ze keken alleen naar de grond. ‘’HALLO IS DAAR IEMAND. AANDACHT ZEG ME NIET DAT DIT ZO GAAT VERLPOEN TIJDENS JULLIE TRAINING.’’ De rekruten zeiden nog steeds niks. ‘’JEZUS H CRIST WAT VOOR STEL SUKKELS EN PUSSIES HEB IK HIER DAN WEL NIET. ALS JE NIET EENS NORMAAL KAN ANDWOORDEN. ALLEMAAL 7 RONDJES OM DE BARAKKEN maar Li-Wei jij blijft hier.’’ De mannen begonnen met rennen maar de vrouwen in ons peloton stribbelde nogal tegen. ‘’we zijn hier net moeten we nu dan al gaan rennen. Mogen we niet even bijkomen.’’ Verontwaardigt keek ik ze aan. ‘’DENK JIJ DAT DE OORLOG EVEN GAAT STIL LIGGEN ZODAT JULLIE JE MAKU-UP KUNNEN DOEN. ECHT JEZUS BEGIN NU MAAR VOORDAT IK ER 15 VAN MAAK.’’ Uiteindelijk begonnen nu de vrouwen ook te rennen. Ik draaide me om naar Li-Wei. ‘’Wat heb jij aan in hemelsnaam.’’

Met grote ogen keek ik van d eluitenatn naar de ander. Vervolgens staarde ik naar de groep die rondjes moest rennen. Ik zou echt dood gaan als ik nu rondjes moest gaan rennen. Alleen de man sprak me aan. Even was ik stil e woog de mogelijkheden af. Ik ging hier niet weg komen als ze me nie mochten. "sir de enige kleding did er wss sir. Het spijt me sur" ik ging kaars recht staan. "ik zal het straks op maat maaien sir."

''Naaien waarom zou je gaan naaien. Je kan toch gewoon nieuwe kleding krijgen. Alleen zul je daar wat voor moeten doen. Gewoon naar de opslag gaan, als je daar binnen komt kun je gewoon de kleding opzoeken. Alleen als je er in kan.'' Ik draaide me van der weg en keek luitenant aan, die knikte en begon weer tegen de renende rekruten te schreeuwen. Ik welde me weer naar Li '' ik zou voorlopig bij luitenant XII uit de buurt blijven hij heeft een beetje een humeurtje.'' Ik grinnikte wat en draaide me om naar mijn rekruten die nu voor de 2 keer voorbij kwamen gesukkeld.

Verbaast bleef ikstaan ens taarde naar dominic.  Uiteindelijk stapte ik over me angst heen en trok aan zijn mouw.. "ik wil naar de opslag sir" me stem sloeg over en me ogen stond we fel. Ik deed het niet expres.. "ik zou mezelf graag in goede kleding hijsen sir" de sir kwam er zowat bespottelijk uit..

ik voelde een zachte ruk aan mijn mouw. Ik keek omlaag naar Li die me aankeek. ''Ik zou zeggen ga er voor ik hou je niet tegen.'' verwijl ze verder praatte keek ik eigenlijk meer naar de andere. toen ze uitgepraat was keek ik weer naar der. ''Wel de opslag is naast de keuken maar laat de kok je niet zien daar hij houdt niet zo veel van vrouwen in zijn keuken. Als de andere klaar zijn met rennen ben je wel hier weer.'' Ze zag er zo klein en onnozel uit dat ik mezelf niet kon bedwingen om zachtjes te moeten glimlachen.

Ik knikte snel met me. Hoofd waarna ik weg rende richting de keuken. Niet doorhebben dat de chef in de keuken iedereen zag. Dus ik rende tot aan de keuken. Hij keek me kant op en meteen dook ik weg. Als een echte ninja schoot ik langs de keuken heen naar de opslag endnaar pakten ik eindelijk goed passende kleding. Nu met een wat rechter rug stond ik voor dominic helrmaal in houding. Me wangen nog steeds onder de modder en nu ook een snee can een tak.

De andere waren nog niet klaar met rennen toen de chef aankwam gelopen  Hij trok een jongrn met zich mee.. "ze snuffelde in de opslag"

Na enige tijd wachten kwam Li weer terug. Nu wel met een gied passend uniform. "Hie ben je in hemels naam langs de chef gekomen?" Op dat moment kwan de chef naar buiten gelopen met een ander jochie. "Oh das de de reden hij was gewoon al afgeleid. Je boft dat die nieuwe er was anders. Wel kijk maar." Luitenant zag ons staan en kwam firm naar ons toegestapt. "Wat betekend dit chef? "Ik vond hem tussen het eten rotzooien. Vies jochie." De luitenant lachte."breng hem maar naar binnen." Ik draaide me om naar Li fkuisternd vroeg ik "weet je zeker dat je niet gezien bent anders kan dit alsnog als gevolg zijn als hij je ergens anders ziet lopen."

"oh.. Dir was een test", mompelde ik zacht onder me adem ens taarde naar de jongen die nu voor de luitenant moest komen. Luitenan XII keek van mij naar de chefkok en terug naar de jongen. " heeft u deze meid ook gezien?" vroeg hij aan de chefkok terwijl ik iets dichter bij donovan ging staan. Nu toch best wel bang