Back to earth

Naam: Finnick,
leeftijd 21 jaar
Opmerkelijk Draagt altijd grote Moter goggle op zijn hoofd waardoor zijn haar alle kanten op springen, Draagt lichtgevende ketting.
Uiterlijk: De linkerkant van zijn haar is ingevlochten naar acheren
Karakter: Vriendelijk, Speels als je precies weet wat hij leuk vind en daarop in speelt, Bang voor de meeste dingen, Probeerd altijd groot te blijven, Geeft mensen vaak een nieuwe kans, Stil en meer een luiterend type tenzijn dat hij nerveus is of iets doet wat hij heel leuk vind.
Normen en waarden: Wil niks doden. Elk levend wezen moet een kans krijgen te overleven
Stamboom

naam: Jisoo Hong
bijzonderheden: Jisoo gelooft in een god en draagt daarom een klein zilver kruisje bij zich, hoe raar het soms kan wezen na wat er gebeurt is/was.
- hij kan gitaar spelen.
- favoriete dieren is een konijntje
- hij word niet zo snel boos en praat met een zachtaardige stem.

Finnick
Finnick schrok wakker. hij keek rond zich om alles in zich op te nemen. Het was druk.. heel druk in deze kleine ruimte. 'We storten neer!' hoorde hij iemand roepen. Finnick keek geschrokken rond zich heen en pakte de riemen waarmee hij vast zat in een stoel stevig beed. Waarom ben ik mee gegaan.. Waarom had ik ja gezegd om mee te gaan naar de grond! Het is gekke werk!. Dacht de jongen terwijl hij de rest rond zich heen zo goed mogelijk probeerde op te nemen. 'Ga terug je stoel in!' riep een andere jongen.'Zorg dat je vast zit!'... 'We storten neer!' ... 'We gaan dood!' ... Finnick vond het alles behalve leuk. De helft van de jongeren zaten er verplicht. Maar een paar waren vrijwillig mee gegaan naar beneden. Met een klap belande ze op de grond. Atans Finnick dacht dat het de grond was. De klap was zo hard dat Finnick uit zijn stoel schoot. De riemen waren los geschoten. Hij hoorden nog wat jongeren gillen voor alles zwart werd

jisoo
Het begon van een simpel geratelend geluid over te gaan naar een harde knal. iets was niet goed in dit toestel. Iedereen holde door elkaar heen. Mensen beveelde anderen om in hun stoelen te gaan zitten maar jisoo wist wel iets beters. als ze echt neer gingen storten en het overleefde kon het op de aarde ook hun dood betekende als ze niks hadden. dat was wat hij van zijn vader had gehoord toen hij hem voor het laatst gesproken had.
Sniekie probeerde hij de mensen te ontwijken en ging naar een kamer waar hij zijn tas al gouw vond. Deze opende hij en haalde er een kleine korte hand zwaard uit. het was net een groot brood mes vescholen in een leren hoes. Deze klemde hij tussen zijn riem en tshirt in, pakte de tas van de grond af en hees hem over zijn schouder. Een man in uniform stond plots in de deur opening. 'JISOO naar je stoel nu! en doe de vijligheids riem om!' riep hij. jisoo knikte vriendelijk en haaste zich door de gang heen tussen de weg lopende mensen door. 'we storten neer we stoerten neer!' klonk er van de paniekerige mensen. Het toestel begon te schudden waardoor jisoo zijn evenwicht verloor en tegen want aan viel. tussen de muur en een grote kist in zat hij op de grond. Hij probeerde op te staan maar de gewicht van de tas en het geschud hield hem tegen. uit angst sloot jisoo zijn ogen en hield een klein kruisje in de palm van zijn trillende hand waarnaar hij onverstaanbaar een gebed fluisterde.

Na een hevige klap werd alles zwart.
een gezuis en een hoge piep klonk in zijn oren. vermoeit en met zware hoofdpijn opende hij zij ogen. veel zag hij niet alles was zo wazig. Jisoo zijn longen zogen zich vol met rook. hij deed een vuist voor zijn mond en hoestte haast zijn longen uit zijn lijf.

Finnick
Het was een grote chaos in het ruimte schip. De mensen die los waren liepen rond gillend huilend. Een van de oudere die de val overleeft had was recht gaan staan. Hij wuifde de rook weg. Niet dat het op trok maar de beveiliging moest controle krijgen over de groep. 'Opgelet!' riep hij luid. 'LUISTEREN!' Hierna hoeste de man flink. 'Niet naar buiten gaan!' riep hij nog en hier werd uiteindeljik toch naar gelusiterd.'De andere bewaking is dood!' riep ineens een meisje verder weg.. 'Deze hier ook!' nu begon de paniek opnieuw.

Een meisje niet ouder dan 8 hoeste flink en keek rond. Ze zag de jongen zitten in de hoek met zijn tas al klaar. Ze was bang, Doodbang en hij zag er uit als de aardigste van de mensen rond haar heen. Ze maakte haar Riem los en kroop naar de jongen toe. Ze pakte zijn hand beet. 'Ik ben bang' zei ze heel zacht.

jisoo
De rook trok al aardig op het was niet veel maar genoeg okm iets waar te nemen. stoelen gevallen mensen en hier en daar puin en rommel lag voor hem op de grond. iets wat hem op viel was een meisje in een stoel die zijn roem los maakte. even sloeg de stof weer aan op zijn longen. zwaar kuchte hij in zijn vuist. totdat iets hem vast had bij zijn hand waar hij nog altijd het zilvere kruisje in vast had. licht geschrokken keek hij omhoog recht in de grote ogen van een jong meisje. 'Ik ben bang' zei ze heel zacht. jisoo keek haar vriendelijk aan en kuchte nog twee keer. 'we zijn heelhuids op de grond gekomen.' vertelde jisoo hoopvol met een vriendelijke stem. 'god zou ons beschermen zoals hij toe net ook gedaan heeft.' zei jisoo zacht. hij pribeerde overeind te komen maar zakte nog net zo hard terug op de grond neer. 'ik zit klem denk ik.' bekende hij. 'kun je me helpen?' vroeg hij aan het meisje en stak zijn arm uit. 'ik ben jisoo.'

Finnick
De rook trok op. De man die de heletijd iedereen tot rust probeerde te krijgen bleek niet ouder dan 26 te zijn. De rest van de oudere beveiliging waren allemaal overleden of te zwaar gewond enzouden niet langer meer mee kunnen. 'WAt als het buiten nog steeds giftig is en we straks allemaal dood gaan1' Riep en jongen ineens. 'Ja! of wat als we geen wereld meer is om in te leven!' riep een andere. Er begon een grote discussie tussen mensen. Iedereen gilde door elkaar heen.

Finnick had dit allemaal niet mee gekregen. Hij was buitenwesten geraakt tijdens de klap op de grond. En werd pas wakker toen iedereen te druk bezig was met beslissen of ze naar buiten gingen enzo ja. Wie de eerste stap ging zetten op de aarden.
Het meisje was heel de tijd bij Jisoo gebleven. 'Natuurlijk help ik u.' zei ze voorzichtig en bekeek Jisoo voor zover ze kon. 'Ik denk dat het je tas is?'vroeg ze zacht terwijl ze aan Jijsoo kleding ging zitten. 'Ik weet niet mer hoe ik heet' fluisterde ze heel zacht. door de klap was ze alles kwijt wat normaal in der hoofd za.. Zoals leeftijd, naam,ouders en waar ze waren en waarom kortom alles. 'Of je broek.. Zal ik dit ding weg proberen te trekken?'

jisoo
'het geeft niet dat je je naam niet weet. je kunt altijd een nieuwe kiezen die jij leuk vind.' antwoorde jisoo en brobeerde zichzelf los te krijgen. waneer het meisje zegt dat het misschien wel zijn tas is schudde jisoo meteen zijn hoofd 'nee ik zit niet vast aan iets maar klem. ik denk dat die kist is op geschoven.' vertelde hij en probeerde de kist te duwen. jisoo moest er niet aan denken om de tas achter te laten. hij hoopte dat het niet de tas was die vast zat. waneer hij beter naast hem keek zag hij dat hij letterlijk klem zat tussen de kist en de stalen muur in. nu hij er aan dacht zijn schouders voelde ook behoorlijk beurs aan. waneer hij omhoog keek zag hij dat een schuine balk de kist van de muur af hield. als die balk er niet was was hij vast levend geplet. 'uurghh!' kreunde hij toen hij samen met het meisje de kist probeerde op te schuiven. elke centimeter zou helpen. 'denk dat het zo wel lukt.' begon hij na eenige tijd duwen. hij pakte het meisje zijn hand vast en probeerde voor de zoveelste poging overeind te komen. eindelijk leek het te lukken. Wanneer hij overeind stond trok hij zijn rugtas beter op zijn rug en trok zijn kleding recht. *kuche kuche* is iedereen verder okee?' vroeg hij aan het meisje niet wetend hoeveel mensen het nou niet overleeft hadden. jisoo trok zijn kraag op tot over zijn mond. hij zag een dode man op de grond liggen en scheurde een stuk lang stof af. dit bond hij rond om het meisje haar mond en neus als een soort van sjaal. 'zorg dat je zo min mogelijk van die rook in ademt.'

Finnick
Het meisje was zo trots toen de kist iets verschoof en na lang trekken was Jisoo weg. En toen ze en soort van sjaaltje voor haar mond keek keek ze lief omhoog. 'dank je' lachte ze breed. En pakte jisoo's hand met twee handen beed.

Finnick Voelde zich niet goed. Zijn hand trilde heftig.. Zweet liep over zijn voorhoofd. En hij voelde iets in zijn zij zitten. Pijnlijk kreunde hij. Zijn ogen dicht geknepen. 'fak' zei hi jzacht... Finnick was van zijn stoel gegeleden zijn riem zat om een arm gewikkeld wat het aan het afknellen was. En hij was zelf op een pin gevallen die nu in zijn zij stak. Een pin met flinke weerhaken waardoor hij er zelf niet vanaf kon komen.. HEt deed Finnick zo veel pijn dat hij niet eens de kracht meer kon vinden om om hulp te roepen. Dit hoefde ook niet. Een meisje had de jongen gezien en zat er al naast. Ze merkte op dat de pijn  eruit getrokken moest worden en daarna de wond dicht gebrand moest worden.. Maar dan moest ze iemand vinden met een meisje of iets en daarna moesten ze snel mogelijk naar buiten zodat de wond dicht gebrand kon worden.. Het meisje begon aan de pin te zitten. Meteen hapte Finnick naar adem. Zijn ogen schoten op en hij staarde naar de bovenkant van het ruimteschip. 'Auw' zei hi jzacht. 'Je moet even op je kaken bijten' zei het meisje terwijl ze aan de pin zat. Finnick schudde zij nhoofd het deed echt heel erg pijn.. ' 3..2 ' begon ze te tellenen voor ze bij een was duwde ze de pin door. Finnick gooide zijn hoofd naar achtere zijn mond zakte open en gelijk ook rolde zijn ogen in zijn oogkassen naar achtere toe. De pijn lied Finnick geluidloos gillen. Nu de pin er bijna uit was stopte ze.' Shit als ik hem nu door trek is er een kas dat je dood bloed... JE moet het ruimte schip uit.. 'Ik heb iemand nodig die me helpt.. Iemand met een mes of iets..' Ze keek rond en zag een jongen staan met een meisje. De jonge nzorgde echt goed voor het meisje.. Ook viel haar iets glinsterens op .' Jij! JA jij met dat kind kom hier en help me. Deze jongen moet naar buiten  daar moet jij je mesje verwarmen!' beval ze bijna en heild finnick beet. 'help dan! als we te lang wachten verliezen we hem!.

jisoo
'Jij! JA jij met dat kind kom hier en help me. Deze jongen moet naar buiten daar moet jij je mesje verwarmen!' beval ze bijna en heild finnick beet. jisoo schrok op en keek naar de meid die echt hem aan wees en niemand anders. 'wat ik?' vroeg hij en wees daarbij naar zichzelf. 'help dan! als we te lang wachten verliezen we hem!' vervolgde de meid. jisoo bukte naar het meisje die zijn hand vast hield en keek haar aan. 'kom, ik moet die jongen helpen.' legde hij uit en maakte een sprintje naar de meid waar de jongen op de vloer lag. 'hoe krijgen we heb buiten?' vroeg hij waneer hij bij hen neer geknield was. hij bekeek de jongen en beed op zijn lip toen hij de pin zag. de zenuwen begonnen op te spelen. hij wilde geen dood op zijn geweten hebben als hij iets verkeerts zou doen. snel en licht klunzig haalde hij zijn mes tussen zijn riem vandaan en gaf het aan de meid. 'hoe wil je hem los krijgen?'

Finnick
'Die riem moet eerst los gesneden worden. DAarna moet hij naar buiten dan moeten we de pin daar er uit trekken. Jij moet je mes opwarmen zodat we de openwond dicht kunnen branden.. Das het engie wat er op dit moment voor hem kunnen doen!' legde ze uit. Finnick kneep zijn ogen opnieuw dicht.

Precies op dat moment stond de oudste vande groep bij de deur. 'Oke.. Wie gaat de eerste zijn die naarbuiten gaat?...' De groep bleefdood stil. Iedereen was doods bang om naar buiten te gaan

jisoo
jisoo ademde diep in. okee jisoo nu even serieus en die jongen redden. jij kan ook heldhaftig worden net zoals je grootvaders. sprak hij tot zichzelf om moediger te worden. hij kijkte naar de meid en trok zijn dagger uit de leren scheden. vervolgens pakte hij de riem vast en sneed hem klungelig door. het duurde enkel tellen maar hij was los. 'Oke.. Wie gaat de eerste zijn die naarbuiten gaat?...' vroeg een ouder man. De groep bleefdood stil echt dood stil. okee dit is eng weer beed jisoo op zijn onderlip. 'IK!' riep hij en deed zijn armen onder het lichaam van de jongen. zodat hij hem kon op tillen. klungelig hees hij de jongen omhoog. 'wij.' verbeterde hij zichzelf. 'Wie doet de deur open?' vroeg hij iets harder en strompelde met de jongen in zijn armen die ook nog eens half leunend op zijn lichaam hing, naar een mogelijke uitgang.

jisoo stapte naar buiten. zonder rond of na te denken legde hij de jongen neer op de grond, opende zijn tas en zocht naar zijn aansteker. het was een metale met zoon klepje die geluid gaf als je het open en dicht deed. op de metale behuizing was een asiatsch teken gegraveerd. wat hij echter tot zijn teleurstelling niet kon lezen. hij schuurde een stok kleding van de jongen af en stak het in de vik. vervolgens hield hij zijn mesje boven/in het vuur en keek naar de meid. (als die was mee gekomen)

Finnick
Zjin hand schoot los en meteen opende Finnick zijn ogen. 'dank' fluisterde hij zacht maar bijna onverstaanbaar.. En zeker dat hij die woorden weer inslikte toen hij opgetild werd. hij greep de jongen die hem opgetild had stevig beed. hij strompelde mee naar buiten. Buiten aangekomen kreeg hij meteen een hap vrisselucht wat he zacht deed hoesten. Door het hoesten ging zijn buik op en neer. dit lied de pin in zijn huidschuren. Het meisje volgde eerst met twijfels. Maar toen ze zag hoe mooi alles was en de twee die net naar buite nwaren gegaan neit direct dood neer vielen. Ging ze ook mee naar buiten. Daarna liep het ruimte schip steeds leger. Het meisje hiel Jisoo met Finnick naar de grond brengen. 'Ik trek het er uit.. jij drukt de punt van het mes op de gate. beide kanten.' Finnick begon zijn hoofd te schudden dit klonk alles behalve als een goed plan. 'oke jongen doe dit' ze deed een propje stof in finnick mond' in je mond zodat je je tong er niet afbijt' Nu keek finnick eht bang.. '3... 2....1...' De pin werd uit Finnick zij getrokken. Meteen bolde hij zijn rug en gilde het deze keer met geluid uit. Zijn ogen rolde weg.. Het 8 jarige meisje was achter Jisoo meegelopen en pakte zijn shirt beet. 'Moet je hem nu redden?' vroeg ze voorzichtig en deed er alles aan om niet in de weg te lopen

jisoo
Het 8 jarige meisje was achter Jisoo aangelopen en pakte zijn shirt beet. 'Moet je hem nu redden?' vroeg ze voorzichtig. jisoo knielde en deed de sjaal van het meisje goed. 'ja denk het wel.' zei jisoo onzeker. niet wetend of het lukte. als je het eng vind kijk je de andere kant op okee?' zei hij en stond weer op.

'3... 2....1...' De pin werd uit Finnick zij getrokken. jisoo reageerde meteen trok de kleding in stukken zodat het niet samen gesmolten werd met de wond en drukte de verwarme blad van de mes tegen de wond aan. het gekrijs van de jongen deed hem schuldig voelen dat hij dit deed. ookal had hij een stuk stof in zijn mond. hij wilde niemand pijn doen. na enkele seconde draaide hij zijn dagger om en drukte de andere zijde tegen al wat verbrande woond aan. 'sorry.' bracht jisoo uit. en probeerde de jongen wie zijn rug bol hield stil te krijgen zodat hij niet teveel bewoog door zijn hand op de jongen zijn borstkas te drukken zodat hij laag bleef. na enkele lange tellen hield hij de al wat af gekoelde mes van de huid van de jongen af. 'volgens mij bloed het niet meer.' kondigde hij aan en keek naar het gezicht van de liggende jongen. 'je gilde als een meid.' grapte jisoo en glimlachtte ontschuldig. naar de zwartharige jongen. hij had een rare grote bril op zijn hoofd. wat wel eens gebruikt werd als het heel stoffig was of zanderig buiten. zoiets sloot altijd mooi rond je ogen. jisoo vond dat altijd zo vreselijk zitten.

Finnick
Toen de pijn ophield lag Finnick heigend op de grond. hij gaf wel een glimlach op het vrouwelijke gegil.. hier ging hij die jongen nog wel op terug pakken. Het kleine meisjehad zich in de tussen tijd omgedraait en weg gekeken waarna ze bego nte huilen. Dit kon ze helemaal niet aan.. Dit gedract was dan anders van de oudere meid die sprong op en omarmde Jisoo. 'Je ehbt em gered!' JE HEBT HEM GERED!' riep ze blij en gaf de jongen een zoen om de mond 'JE bent een held!...' ze keek jisoo aan.'oe heet je eigenlijk' ze lachte wat onschuldig. Nu de rest ook langzaam het ruimte schip uit kwam en rond keek begon het geroezemoes opnieuw.

Het 8 jarige meisje huilde flink en ze draaide zich om endrukte ni ook haar gezicht tegen Jisoo aan. 'Dat was eng!' fluiterde ze zacht