academy

Jeonghan Yoon
'geluid?' herhaalde junghan yuuki. hij leunde iets meer naar voren toen yuuki omhoog kwam en hem beter op zijn rug legde. hij haakte zijn benen in de armen van yuuki. 'misschien ben ik wel gewoon door me enkel gegaan toen ik opzij stapte voor dat beest?'
yuuki maakte een rondje door de gang, stopte en liep vervolgens een richting op. 'hoe weet je nou dat je de goede kant uit gaat heb je al die gangen gezien en die trappen die torens en...' vertelde hij en keek met grote ogen naar houte naam bordjes die veranderde van letters en zelfs andere rinchtingen begonnen aan te wezen. 'huh?!' yunghan leudne van verachteren naar meer naar voren en begon aan de shirt van yuuki te spelen. in zijn shirt zag hij dat hij iets om droeg. een ketting of iets. nieuwschierig laat hij een vinger het shirt in glijden van yuuki en trok daarmee het kettinkje langsaam omhoog. 'wat is dit?'

Yuuki keek op toen jeonghan vroeg of hij de geode kant op liep. hij wees naar de naambordjes die van kleur verandere en toen jeonghan het zag lachte yuuki zachtjes. tijdens het lopen zat jeonghan wat te friemelen en trok uiteindeljik de ketting rond yuuki's nek omhoog. Yuuki keek er scheel naar. 'Das een ketting' yuuki zei dit zo serieus. 'Wat hoe en waaorm gaat je niks aan' Yuuki pakte de ketting uit jeonghans handen en deed het hem teug onder zijn shirt

bij de ziekenboeg aangekomen lied yuuki de andere jongen zakken

Jeonghan Yoon
'misschien wil ik dat wel helemaal neit weten?' jonghan blies zijn wangen op en lied het kettingkje van zijn vinger af glijden wat yuuki vervoglens terug stopte. bij de ziekenboeg aan gekomen lied hij jeonghan zakken. hijw ilde gelijk verder lopen maar was even vergeten dat zijn enkel pijn deed waardoor hij er iets dieper doorheen zakte. 'auw' jammerde hij met dicht geknepen ogen en bleef op een been springen terwijl hij zijn enkel beed hield. onhandig struikelde jonghan en belande op de grond vlak voor twee schoenen. langsaam keek hij omhoog en zag weer de elf die eerst de blonde jongen ging verzorgen. 'eeh...' bracht hij ontschuldig uit. 'ah ben je toch nog gekomen?' begon de man. junghan slaakte een zucht en brobeerde overeind te klouteren. 'yea...' antwoorde hij met tegenzin. als hij de kruiden kast van zijn moeder had kon hij zijn eigen been genezen. zoiets zouden ze vast hier niet hebben.

junghan moest op een bedje zitten en keek toe hoe de man zijn schoen en sok uit trok en zijn enkel bekeek. 'oh... wat een aparte rare plek.' zei de man zacht. hij hees me broek iets meer omhoog en pakte me enkel stefiger beed. 'au! ah' jammerde junghan toekijkend. op zijn enke zat een rare blauwe beurse plek met twee gaatjes er in. 'waar zijn jullie geweest?' vroeg de leraar gelijk. hij keek recht in de ogen van junghan met een hele strenge blik. junghan keek licht in paniek naar yuuki als een blik van: help! 'eh... was op de heenweg gebeurt denk ik. yuuki stond nogal ver aan de bosrand en ik trok hem toen mee terug het pat op.' verzon hij alhowel het deels waar was. de man schudde zijn hoofd. 'dat betekend dat je vriend een minder sterkere afweer heeft, geestelijk gezien dan, als hij is blijven staan.'

de man maakte een kruide prutje en smeerde het op zijn enkel. vervoglens sprak hij wat elven woorden uit en deed er een strak verbandje omheen. 'zo. als je er meer last van krijgt moet je terug komen.'
junghan knikte bedankend en stapte van het bed af. zou hij weer op yuukis rug mogen? bedacht hij zich plezierig.

'yea dat' knikte yuuki terwijl hij rond ging kjken in de ziekenboeg niet kijkend nar jeonghans been. Pas toen yuuki hoorde dat hij in gebonden was kwam hij terug. 'Klaar?' vroeg hij terwijl ij jeonghan aan keek. yuuki liep daarna voor jeonghan uit.

Zo ging de dag verder de jongens dolend door het kasteel heen half op elkaar of onder elkaar door dat jeonghan steeds op yuukis rug zat of wilde.

rond 10 uur moesten dej ongens naar de slaap vertrekDaar ging yuuki vrij snel liggne en keek naar het dak toe. 'Trusten'

Jeonghan Yoon
We lagen ieder in onze eigen slaapzak te staren naar het plavon sommige jongens maakte wolven geluiden anderen lachte of spraken met elkaar. Enkel tussen yuuki en jeonghan was het stil. 'Yuuki, in welke klas hoop jij te komen?' Vroeg hij zacht en luisterde naar zijn antwoord als hij die uberhoud gaf. 'Denk dat curvium niet verkeert zou zijn. Heb gehoord dat daar de beste elfen zitten.' Vertelde jeonghan slaperig. Weer viel het stil. Jeonghan keek opzij naar de jongen naast zich. 'Yuuki,' vroeg hij weer. 'Ben jij bang voor de battles morgen? Schijnt dat als je er een paar wint je tegen een van de klassen lijders mag en twee daarvan houden je niet heel... Teminste dat ik hoorde. Maar als je bij de eerste ronde er al uit vliegt kan dat ook niet goed zijn voor je eigen score.' Jeonghan zijn stem klonk steets minder hoopvol over zijn eigen kwallitijten.

Eingelijk negeerde yuuki de meeste vragen wel.. Hij had helemaal nog niet nagedacht welke klas hij wilde zitten welke afdeling. 'Die van die draak is wel vet!' zei hij uiteindelijk zacht maar jeonghan ging verder over de battles. Nu draaide yuuki zich om' Nee niet bang weet dat ik er de eerste ronde uit ga' lachte hij zacht.. 'Ik mag niet vechten zonder order van de meester' met meester bedoelde yuuki niet een docent maar zijn eigen meester.. Hi jwas het zo aangeleerd dat hij zijn Arma krachte niet kon gebruiken als het hem niet opgedragen werd. 'Kan moeilijk een vork tot slang laten maken en daarmee winnen!' nu lachte hij toch wle echt hard. 'Komt goed! we halen die punnten wel op later in het jaar. We gaan de beste worden jussh!'

Jeonghan Yoon
'haha wie weet is diegenen wel erg bang voor slangen je weet het maar nooit.' lachte jeonghan mee.
'je mag tochwel jezelf verdedigen?! wat heeft een leeraar aan een dode student omdat het zichzelf niet mocht beschermen?' zei jeonghan cooltjes en haalde zijn schouders op in deze lig posietsje.
'ja laten we doen wie er aan het eind van elk half jaarlijke battle de meeste punten heeft die wint en de beste is van ons twee.' jeonghan was naar hem toe gedraaid en maakte een vuist van zijn hand die hij uitdagend voor zijn gezicht hield alsof hij hoe dan ook die weddenschap met yuuki aan ging. 'i'm going to be the number one!' fluisterde jeonghan uitdagend naar yuuki.

'deal! en de verliezer moet dan het drinken betalen als we het gaan vieren!' Yuuki kroop iets dichterbij waarna hij zacht maar speels tegen de vuist van jeonghan aansloeg.' Maar laten we gaan slapen morgen word het waarschijnlijk een zware dag!

en yuuki had gelijk de volgende dag kwam de centaur naar binnen begon over herten beesten en alles. noujah dat laatste verzon Yuuki er bij. Ze mochten in ieder geval niet naar buiten toe. 'Vet! zullen we gaan kijken' fluisterde Yuuki naar jeonghan'wieweet is dat het beest van gisteren? of... Hebben wij het beest gevonden! of... gaf het bos ons het tekenen van wat er ging gebeuren! en was het beest daar niet! en moeten we nu gaan kijken!' Yuuki wipte op zijn plek.

Jeonghan Yoon
'ben je gek,' begon jeonghan tegenstrijdig. 'als jij daar heen gaat kan ik je nieuwt beschermen voor dat beertje hoor!' vervoglde hij en gaf een klap tegen yuuki's achterhoofd toen yuuki vrijwel meteen vroeg of we gingen kijken. 'je lijkt wel een grifieon, na denken zonder de gevolgen te kennen.' jeonghan pakte een stuk brood en propte het in yuuki's mond. 'eerst goed eten voordat je nog eens die hersens van je wilt gebruiken.' plaagde hij 'zeg hoe is jouw steen eigenlijk?' vroeg jeonghan iets neutraler. hij graaide in zijn binnenzak en haalde zijn steentje er uit. 'mijne ziet nog al... bleekjes beetje geel wit.' vertelde hij en keek over de tafel heen naar andere steentjes die de leerlingen trots lieten zien aan hun vrienden. sommige waren knal donker rood, anderen mosgeelgroen of blauw en soms zelfs paars. maar die kleur die jeonghan had zat er net echt tussen. net alsof zijn steen niet kon kiezen welke kleur het wilde.

'hey! is toch vethmmhmh!' tribbelde yuuki nog tegen met het brood al half eten in zijn mond. jeonghan vroeg naar steen welke kleur hij geworde nwas. Yuuki greep hem meteen en hield hem voorzich uit. 'Blauw.. duideljik blauw!' hij bewoog het heen en weer. 'hey! er beweegt iets in!' Yuuki draaide het nog maals heen en weer. 'Net een kuikentje, Kijk!' hij drukte de steen onder jeonghans neus. 'Het kuikendje beweegt!.'

Jeonghan Yoon
jeonghan had net een broodje aan het op peuzelen en draaide zijn hoofd om toen yuuki een paar keer blauw zei. 'blauw? kealky?' vroeg hij en keek haast schill van hoe dichtbij yuuki de steen voor jeonghan hield.
bij het woord kuikentje moest hij aan een ei denken. geschrokken keek hij naar de ronde vorm die yuuki vast had. 'yuuki!! je heb toch niet je steen verloren en een vogel ei op gepakt he in het bos!!' riep hij geschrokken en pakte het ronde vormpje beed om het te bekijken. wacht.... het is een kuiken!!' jammerde jeonghan en keek yuuki aan met een blik alsof hij in zijn grap getrapt was. 'its a griffieon, geen kuiken...' hierbij gaf hij yuuki zijn steen weer terug. 'geen draakje dus, awh... hopelijk gaat de mijne ook lichtblauw worden of iets...' met eeen kleine pruilip staarde jeonghan nog een laatste keer naar zijn ruwe bijna kleurloze steen. alhoewel hij er wat geeliger uit zag dan gisteren.

'het is dan wel een heel klein baby griffieon' zei Yuuki nog tegen stribbelend.. Hij bleef staren naar het beestje. 'Zou het groeien? met de kleur mee? want die daar' Yuuki keek op naar de steen naast hem. 'Heeft wel een volgroeide griffieon!' aloers keek hij van zijn steen naar die van zijn buurman die waarschijnlijk al in de 4de zat. 'Jah. gebeurd per jaar.. De mijne is nu jongvolwassen' de jongen lied zijn steen trots zien. 'MAar dan kom ik bij jouw op de afdeling' zei Yuuki blij en schoof iets meer naar de jongen toe. Nei dat hi jdaar lang bleef. Yuuki schoof al snel terug. 'Nou de jouwe zit er echt geelig uit.. niet echt mooi vind je niet! zit nog niet eens een beestje in!'

Na het eten slofte Yuuki door de gangen. hij trok jeonghan met zich mee aan zijn blousje. 'Bib.. of... gangen ee echt omg wat moeten we doen tot de battles!'

Jeonghan Yoon
'oh, cool!' misshcien... ziet die van mij nog in een ei...' concludeerde jeonghan toen yuuki zag dat er nog geen beest in zat.

'we kunnen gaan trainen op het plein?' stelde jeonghan voor en wees naar het raam in de muur waar je een plein kon zien. 'ik moet nog trainen met me shuttel.' bij dat laatste woord keek hij boos naar de raaf en probeerde het beest beet te pakken bij zijn staart. die op yuukies schouder zat. 'give it back!!' gromde hij, de vogel vloog wild heen en weer met zijn vleugeltjes niet dat het echt een kant op kon nu jeonghan zijn staart beed had.

Yuuki begon te lachen hoe zijn raaf vast zat. 'kom ontsnap dan!' lachte hij maar toen het beest toch echt paniek uit straalde tikte Yuuki tegen Jeonghans hand 'geen dierenmishandling.' Yuuki deed zjn hand omhoog. 'We mogen niet naar buiten' zei hij nog waarna de raaf de shuttle op Yuuki's hand lied vallen. Trots kraaide hij. Yuuki lachte keek Jeonghan aan. 'maar ze zeiden niks over spele in de gang!.' Met dat rende Yuuki weg de shuttle overgooiend naar de raaf die hem elke keer zo ving dat jeonghan er net niet bij kon.

Jeonghan Yoon
'noem je dit een dier!!' sputte jeonghan tegen die over zijn hand heen wreef waar yuuki op getikt had. 'awh, dat noem ik geen buiten... het is het schoolplein...' mompelde jeonghan. normaal was hij altijd buiten toen hij nog thuis woonde. Het konstand binnenzitten voelde haast aan als heimwe. De kraai van yuuki gaf jeonghans shuttle aan zijn baasje vervolgens rende ze bijden weg. 'maar ze zeiden niks over spelen in de gang!.' riep yuuki nog. 'HEY!' riep hij en begon achter yuuki en de raaf aan te rennen. dit was niet eerlijk yuuki en de raaf speelde vals tijdens het overgooien. jeonghan strekte zijn hand naar de shuttel uit die zoon 3 meter van hem vandaan was en probeerde zich te concentreren. kom op!! laat zien dat je ook wat kan! stomme magie werk mee! jeonghan beed op zijn lip en keek naar zijn shuttle die over en weer werd gegooit. lichtjes begon de shuttel te gloeien en trilde heel even. jah! het werkt! dacht jeognhan blij. als hij nog even vol hield kon hij misschien de shuttel naar zich toe halen. de raaf pakte de shuttel vast waardoor het licht rond om de shuttel weer verdween. 'awwh!!! kom op!' jammerde jeonghan. weer strekte hij zijn hand naar de shuttel uit om het nog eens te proberen. de shuttel bleef bij de gooi midden in de lucht zweven. met een glimlach keek jeonghan naar zijn zwevede shuttle.