Hoofdstuk 1 verbanning

Andrew lachte nu vedt hard.. "daarom zitten we bij een nog niet aangestoken kampvuur en ga ik hier beginnen. En nee kijk niet in de zon." lachtend tikte hij op het kampvuur. "kijk" zo stapelde hij p de juiste manier en berg hout op. Genog lucht voir het viir on te groeien. "nu aansteken"

Door die simpele andwoorden van Andrew voelde Dorina zich nogal dom. je kunt toch gewoon vanuit gaan dat die dingen logisch zijn dacht hij, wie kijkt er nu direct in de zon, alleen gekken doen dat... en Dorian. Dorian keek geintereseed naar hoe makkeijk Andrew alles van het vuur maken deed en uitlegde. ''Het is toch ook zo dat het hout niet nat mag zijn?'' vroeg hij voorzichtig bang dat het weer een domme vraag zou zijn. ''kan ik proberen het vuur aan te maken?''

Andrew knikte. 'Nat hout duurt lang voor het aan is. En geeft extreem veel rook. maar is goed' ze schoven wat opzij waar Andrew een rondje maakte met stenen en uitl egdfe dat zo het vuur niet in het droge gras kon slaan. Daarna was het aan Dorian.. Andrew keek in alle rust toe. 'Neem je tijd. je leert niet iets in 1dag.

''Wacht je verwacht nu dat ik een vuur kan maken... wel ziet er voor mij uit dat ik je niet kan teleurstellen dan.'' Dorian keek gespannen naar het nog niet brandende hout. ''Hier gaat niks.hij pakte de vuursteen op en begon die als een gek tegen elkaarte slaan. Er gebeurde alleen niks. ''uuh het gaat toch altijd beter als ik het andere zie doen.'' hij sloeg de stenen nog een paar keer tegen elkaar. er kwam 1 vonk vanaf. DOrian lachte van triompf. ''Zag je dat.'' zei hij straled tegen Andrew.

De stralende jongen gaf Andrew een glimlach op zijn geizcht. het was lang geleden dat hij zo veel gelachen had. 'Ga door! je kunt het.' Andrew bleef de jongen anamoedigei tot het leek of er iets gebeurde.' HAd je het nou echt ibjna?; of brnad het nu' Andrew leunde naar voren toe om te kijekn. hij zag het niet zo geod. maar vognes mij rookte het hout

''ik denk inderdaat dat het nu al brand.'' Trionfantelijk keek Dorian naar het hooi dat mischien een beetje rook maar doordat het zo klein was er een grote kans dat het ook weer uit gaat. ''Kom op vuur ga harder branden.'' Dorain had niet zo goed door dat het vuur niet voor niets harder ging branden. Dorian keek steeds meer teleurgesteld. Het leek net of he mini rookje alweer uit was voor Dorian. ''Mischien moet jij het maar verder doen'' zei Dorian teleurgesteld

"niet opgeven Dorian. Ke tegenslag hoe zwaar ook. Zal je helpen in eem later deel van je leven." abdrew hoopte dat dit de verdriet ook weg haalde uit de ogen van dorian. Er moedy iets heftigs zijn gebeurd. Want onder die neuttsle lach. Schuilde zo veel verdtiet." geef het ziirstog.. Blaas er tegen. " andrew bukte waarna hij zacht blies. Het viir wakkerde weer ietd aan. "ga door" andrew was weer recht gaan zitten.

Dorian boog zichzelf naar voren om wat hij Andrew had zien doen te herhalen. Zachtjes blies hij tegen het smolderende hout. Een rood klein vlammetje was nu te zien. "Het is aan. Kijk" Dorian had weer het gevoel dat het wel zou lukken. Mischien zials Andrew zei njet in een keer maar als je lang genoeg blijft doorgaan lukt het wel een keer. Sommige dingen zijn alleen te moeilijk in overheen te komen. Het vlammetje was nog maar zeer klein. "Moet er nu hout op of moet het vlammetje nog groter worden?"

Andrew knikte'beetje bij beetjes.. met te veel stik je het kleine gloeiende klompje. beste is stro of drogo gras. droge bladeren en dan zo voer naar steeds grotere stukken,;' Andrew keek trots toe hoe langzaam aan er een vuur ontstond. Daarna stnd hij op spietste een stuk heup op ene stok en gaf het. 'houd het boven je vuur!' na een uur hadden ze hun eerste stuk homp met eten 'smakelijk eten'

Dorian nam het vlees aan.''weet je waar ik vandaan kom eten we nooit op deze manier.'' Hij bekeek het geroosterde vlees en nam een hap. Dorian spreide zijn ogen ''uuuh oke dit is toch wel echt een stuk beter dan ik dacht,'' Snel nam Dorian nog een paar happen. ''nog een vraag welke kant moet ik op voor het eerst bijzijnde dorp?'' Hij keek Andrew heel onschuldig aan en probeerde hem niet te kwetsen om als ochtend rood aan deed weg te gaan. op zoek naar een plek waar hij zeker wist dat hij veilig was.

Andrew had niet meer geantwoord. Hij at zijn vlees in stilte. Staarde naar ee twee kampvuren en laxhte toen " alle kanten. Het beste is noord aangezien je van zuid afkwam. Dan door blijven lopen."

"En hoever is dat van hier. Dat is toch die enen van anderhalve dag reizen te paard maar hoelang zonder een paard. Ik heb die van mij zowat uuuh vergeten." Dorian nam nog ee paar happen van het vlees. "Dus is er nog iets te doen nu. Of is het gewoon wachten tot het donker is?"

"de stad is richting het zuiden daar wil je niet heen of wel"?. Sommige mensen berijken het volgende dorp snel. Andere moeten een langere reis begaan. "andrew stond op zijn spies met stukken vlees nog inzijn band. Deze brwcht hij naar de rand van het bos en lehde het neern" voor se wilde dieren "legde hij uit." tot nu toe hebben ze mijn vrede offers aanvaard en mijn bewaarde vlees niet aangevallen. " zo kwqm hij terug" ik ga meestal al redelijk vroeg naar bed. De volgende ochtend moet il voor de dagenraad weer op"

"Das ook wel eens goed wat vroeger naar bed." Dorian richte zijn hoofd naar beneden en lachte bescheiden. "Maar ja ik wil wel naar een ander dorp. Dat moet ik wil." Dorian wou niet vertellen waarom hij hier weg moest maar de jongen zou het heus wel snappen. "Weet je ik ben opzoek naar een veilige plek om mezelf even te kunnencverstoppen voor een poos. Groot genoeg om te kunnen leven klein genoeg om niet ontdelt te worden."

Andrew bleef stil. "Dit niet afgelegen genoeg" vij weed naar het kleine nu vredige dorpje achter hem."ik had het gevoel hier niet weg te kunnen.. Nu geaccepteerd en het leeft hier goed" met zijn arme achter zinn hoofd zakte hij wat onderuit.