Back to earth

jisoo Leegon Hong
'ik heb het idee dat het schip brandstof lekt.' bekende jisoo en wees naar de grond. hij lied de metale ketting hangen waar het zat en gebaarde naar Finnick dat hij mee moest komen. Samen liepen ze naar buiten toe. het kamp zag er al wat huiselijker op gebouwt sommige verkenners waren zo te zien al terug dat jisoo was op gevallen. zo voorzichtig mogelijk sloop hij achter de mensen langs bij het schip vandaan zodat het niet op zou vallen dat ze daar in geweest waren.

Finnick
finn;s ogen werden groot hel groot en hi jwas zo snel als hij kon weg.. Alleen... hij was zo ver in gedachte om weg te komen dat hij tegen jisoo opknalde toen die keek naar de verkennigs groep die net terug kwam.. 'oeps' mompelde hij waarna hij zijn goggles terug goed p zijn hoofd zette deze was namelijk naar vore gezakt tijdens de kleine botsing. Finnick schoot achter Jisoo aan. 'Is hij nog heel?' vroeg hij voorzichtig zijn stem was iets kleiner en zachter geowrden. 'het is toch niet kapot gevallen' Finnick punnikte aan de onderkant van zijn shirt ne keek wat naar benede.

'ETEN!' hoorde ze iemand roepen.. Finnick ging wel later eten.. want.. het waren jongeren waarmee hij nit echt goed lach.

'Je krijgt alleen eten.. als jeje polsband af doet.. ' zie een van de bewaking die duidelijk geen officele bewaking meer was. Die waren bijna llemaal dood gegaan in de crash. En de laatste twee waren blijkbaar gestorven tijdens de verkenning en jagen.. 'We zijn vrij!.. want verwacht je.' de man sprak voornamelijk tegen de gene die hier verplicht heen moest. De moordenaars.. inbrekers.. en ga zo maar door. 'Zodra de mensen in het moederschip denkn dat de aarde nog niet veilig is komen ze niet beneden! en als we de polsbanden af doen. zien ze ons als dood!. EN zijn we vrij van alle ellende!' vele jongere juigte want ze hadden geen zin.. om weer gevangen genomen te worden zodra de andere mensen van het moederschip naar benede kwamen.. Ze lieten allemal hun polsband verwijderen voor eten..

Finnick keek toe van een afstand met en flink knorrende buik... Hij wilde zijn polsband niet af doen.. hij was mee gegaan om te bewijzen dat de aarde weer gezond was enzonder de armband zouden ze boven geen inforamtie meer krijgen.. En zou zijn reden.. weg zijn....


Finnick zat uiteindelijk bij een vuurtje en keek toe hoe er een aantal mannen aan kwamen gelopen. het waren iets oudere jognesn dan Finnick zelf. 'oh daar hebben we sulletje nummer een!. Zelfs een landing kan hij niet aan!' ze lachte hard en begonnen Finnicks hoofd te slaan niet hard het was voornamelijk duwen. 'Je hoord hier niet niksnut!' lachte eentje en begon aan Finns bril te zitten. 'AFBLIJVEN!' piepte finn zacht. 'ooeh jah das waar die bril kwam van het homo vriendje van je! die moordenaar! hij had zijn verdiende rol gekregen!' lachte de andere die finn opnieuw een zet verkocht.

-Moederschip Deck-2, verboden opslag - Marcus+Finnick - 17 Jaar
Finnick deed langzaam zijn ogen open. 'rustig' mompelde hij heel zacht. 'wat?' hoorde hij een jongens stem. Meteen begon Finnick breed glimlachen. 'wil er nog niet uit' Finnicks stem was zacht en terhoudend maar zeker vol liefde naar de stem die hij net gehoord had. 'Maar het is je eerste skywalk van het jaar!' De jongen die Finnick wakker aan het maken was stond op zijn plek ge springen.Door het springen zakte de Goggles op Marcus hoofd schuin. Deze deed hij met twee handen weer goed. 'Dat betekend dat iedereen daar heen is om te kijken hoe de nieuwe studenten een skywalk gaan doen!' Marcus zo heette de entaisuate jongen schudde Finnick heen en weer. 'Maar ik wil niet kijken' mompelde finnick maar deze keer deed de jongen wel zijn ogen open. 'weet ik' lachte marcus.. 'Maar iedereen is weg.. dus ik kan je eindelijk iets laten zien!' Hij pakte Finn's hand beet en trok de jongen uit bed waarna hij begon me Finn aan te kleden. Finnick lachte flink op Marcus aankleed poging.

De jongens waren aangekleed en rende door de gangen van het moederschip. 'ren nou is door finny!' lachte Marcus hard.. Finn deed zijn best en struikelde vaak oer zijn eigen broek of benen maar hij hield het wel bij. Ze renden ineens naar een afgesloten gebied. Finnick stond meteen stil. 'Daar mogen we niet heen Marcus' Finn klonk heel serieus. Marcus kwam terug en pakte finnicks hand beet. 'Ze zijn er niet en voor de skywalk over is.. zijn wij hier ook weer weg!' Marcus overtuigde Finnick om toch mee te gaan. Rennend door nog een paar gangen en ze kwamen uit bij een opslagplek. Op hun tenen slopen ze de kamer in. Marcus bleek de weg te kennen want hij liep regelrecht naar een soort van tafel met een laken er over heen. 'Ik heb iets gevonden wat jij vast leuk vind!' Met dat trok marcus de laken er vanaf en een prachtig oude keyboard kwam te voorschijn. Meteen werden finnicks ogen groter.. 'dat is.. een keyboard!' hij leip er meteen naar toe. 'Ja en het is de keyboard van je opa.. kijk zijn naam staat er in. ' Minseok Kim er net naast was een bijtje getekend. Finn was nu de gene die op zijn plek spring. Het springen veranderde in een knuffel die marcus met beide handen ontving. 'dank je dank je!' finn stond bijna te huilen van blijdschap. Door de knuffel zakte de Goggles van MArus hoofd af. 'sorry' zij finnick meteen en deed de bril goed op marcus hoofd. 'Mag ik spele?' vroeg finn terwijl hij zijn vingers over de toetsen lied gaan. 'het is prachtig.'

De jongens bleven lang beneden en Finn ging helemaal los op de keyboard. Marcus snuffelde nog wat rond en maakte vaak grapjes die Finnick terug deed. Ze lachte veel tot ineens een onbekent geluid te horen was.. Het was iets dat viel en niet bij hun in de buurt.. Maar verder op. Daarna kwamen er voetstappen. Het waren zware voetstappen, Ze klonken bof maar vol kracht.. Finnick begon op zijn lip te bijten. 'we worden betrapt' piepte hij. Marcus schudde zijn hoofd .'Nee we gaan gewoon via de andere kant naar de deur toe.. er zijn genoeg schappen hier waardoor we niet betrapt worden..' Opperde Marcus op en de jongen gingen daadwerkelijk via een omweg langs de kasten naar de deur toe. Net voor de deur waren ze zo dichtbij de bewaker die door de gangpaden liep. dat ze zijn ademhaling konden horen.. Finnick begon helemaal te trillen en struikelde over zijn eigen voeten tegen een kast die met een klap omviel.. Deze kast belande op de bewaker. Meten kroop finnick omhoog .'Sorry!' riep hij meteen. Geen reactie.. Het was doodstil. Zelfs de ademhaling van de bewaker was weg.. Marcus liep rond de kast en gaf een harde gil. Trillend kwam Finnick nu ook aangelopen. 'Hij... hij...' Marcus kon zijn zin niet afmaken.. hoefde ook niet Finn kon zelf zien hoe een pin door de hoofd van de bewaker stak waardoor de man terplekken overleden was. Finn schudde zijn hoofd met zijn hand voor zijn mond. 'no..' piepte hij.. hij had net iemand vermoord... Finn was zo intrans dat hij niet door had dat er meer mensen ana kwamen. Marcus had het wel gehoord en duwde Finnick weg uit beeld een kast in. War finnick daarna opgesloten zat..

Hij moest toe zien hoe Marcus door de bewaking mee genomen werd en beschuldigd van moord... EN moord zou worden gestraft.. kortom hij zou weggespoelt worden de ruimte in.. En dat door finnick.

De dag kwam aan dat Marcus zijn straf moest ondergaan. Hij stond voor de deur naar buiten de ruimte in. hij had een glimlach op zijn gezicht staan en keek naar finnick die alles bij elkaar huilde. 'Je bent alles at ik heb! je kan niet gaan.... niet doen.. ik ben de gene die daar..' Finnicks mond werd gesnoerd door Marcus die zijn hoofd schudde. 'Beter leef jij Finnick.. Jij kan nog iets betekenen voor de mense hier.. je bent te goed om nu dood te moeten dus niks zeggen. het is goed op deze manier.' Marcus pakte Finns hoofd beed. 'meen het' Met dat deed Marcus zijn goggles af en gaf deze aan Finn. 'houd deze bij.. Voor mij.' Marcus duwde de bril in finnicks hand. Finn begon meteen te knikken. Huilend keek de jongen toe hoe zijn beste en enige vriend gestraft werd voor iets wat finn gedaan had.. De sluizen gingen open en Marcus stond voor de buiten deur.. Langzaam gingen deze open en marcus werd de ruimte in gezogen.' neeee' riep finn hij zakte door zijn knieen heen.. de bril drukte hij tegen zijn borskast aan.

Jisoo Leegon Hong

Jisoo verborg zijn armband door zijn mouw van zijn trui er overheen te trekken vervolgens gebaarde hij naar jino dat ze moest komen en legde haar uit dat ze eten voor hem en de jongen die verderop zat moest pakken voordat hij haar liet gaan deed hij haar armband rond haar dunne enkel waar haar broekspijp makkelijk overheen viel.
Jisoo zag hoe een groep jongens om hem een zat en hem af en toe een duw verkochten. Jino kwam net aan rennen met twee kommetjes eten in haar bijden handen. Jisoo knikte bedankte en aaide het meisje over haar hoofd heen. 'Dankjewel.' Fluisterde hij en stond op. Hij liep naaar finnick toe die door de jongens werd gepest.
'Laat hem met rust.' Zei hij serieus. Sommige jongens die bewust waren van zijn status keken terughoudend naar jisoo. 'Wat moet je?' Begon een jongen die stoer probeerde te doen. 'Zwijg.' Gromde jisoo minder lief. Hij ging naast finnick zitten en keek om zich heen. 'Niks beters te doen?' Vroeg hij op dezelfde toon als waarmee hij begon. De jongens haakte af en gingen rond het kampvuur zitten. Jisoo gaf het bakje met eten aan finnick en wachtte totdat hij het zou aan pakken. 'Hier jij hebt ook eten nodig om op kracht te komen.' Fluisterde jisoo vriendelijk en glimlachte waardoor er een drietje op zijn lippen tevoorschijn kwam. 'Waarom duwde ze jouw?' Vroeg hij

Finnick
uiteindelijk pakte Finn het kommetje aan. 'dank je' zei hij mega zacht en bracht het kommetje naar zijn mond toe. om daarna te bedenken da thij het lepeltje moest gebruiken. Starend naar het kommetje zuchte hij een aantal keer.' Ben nog al onhandig.' Gaf hij als reden dat de jongens dit altijd bij hem deden.. Hij was gewoon niet Snel en handig.. En was ook niet goed in de dingen die andere goed konden.. eigenlijk kon hij helemaal niks Jinso kwam aangerend en lied zich tegen Jisoo aan zakken op de grond. 'Dat was best lekker' glimlachte ze echt breed waarna ze begon te wibbelen op haar plek. 'Ze zeggen dat wij vnaavond niet meer weg mogen.. 'zeurde ze nu toch wel echt lichterlijk

Jisoo Leegon Hong
'Iedereen is toch wel eens onhandig? Sommig iets vaker dan anderen.' Begon jisoo en haalde zijn schouders op. 'Het kan grappig zijn en voor verandering zorgen. En zelfs lijden tot inspiratie doordat men op een andere manier naar dingen gaat kijken.' Vertelde hij verder en ad van zijn eten. Jinso die blij terug kwam zei dat ze het eten lekker vond en mokte al gouw dat we vanacht niet meer weg mochten. 'S avonds kan het gevaarlijk zijn. Er bestaan misschien wel wezens anders dan wij, dieren die ons zien als voedsel. En die gaan s avonds op jacht omdat zij zien in het donker en wij niet.' Legde jisoo pienter uit. 'Finnick, ik vertrouw de lijder niet met wat hij doet. Wat denk jij er van? Jinso je mag je band nooit los maken. Die kan onze redding zijn als dat nodig is.' Fluisterde hij tegen finnick en vervolgens tegen het kleine meisje.

Nadat jisoo zijn eten op had pakte hij zijn houten gitaar uit de koffer. Stelde de snaren goed in en begon een liedje te spelen. Wat hij van zijn moeder geleerd had. Even voelde het alsof hij weer thuis was zover ze het thuis konden noemen. Zachtjes begon hij mee te zingen.

https://youtu.be/HB5Z7pu_3cQ
(Die met de gitaar en kort haar is jisoo)

Finnick
met de lepel in zijn mond luisterde ij aandachtig maar wilde het er niet meer over hebben dus best wel snel ging hij over op een ander onderwerp.. 'knap dat er na een chrash de kommen nog heel zijn!' zei hij snel. Net zo snel slikte hij het weer weg en staarde voor zich uit. Toen Jisoo begon over de armband greep hij er naar en keek daarna naar Jisoo..' niet goed. Dit is de enige manier onze ouders enzovoort weten dat we nog leven en de wereld hier leefbaar is voor ons.. Als we het uit doen zullen ze denke ndat we een voor een dood gaan! dat kan niet Dus nee ik vind de leider niks.' het laatste zei hij zo zacht dat het bijna niet verstaanbaar was

tijdens het gitaar stukje lag Jinso tegen Jisoo's rug aan en viel snel in slaap. HEt was een zware dag geweest voor het kleine meisje. Finn daar in tegen luisterde vol aandacht. 'Dat was mooi' zei hij aan het eind. 'welke taal is dat?'

Jisoo Leegon Hong
'Mischien is het dan beter als we hier vandaan gaan voordat ze tegen ons willen keren. Maar dan moet je wond wel beter genezen zijn.' Stelde jisoo voor.

Jisoo glimlachte op die vraag. 'Koreans, het is niet echt me moeder taal maar me familie wilde dat ik het leerde en het was best simpel. Alhoewel ik het niet goed kan lezen of schrijven.' Vertelde jisoo met een zachter stem. Jinso was tegen hem aan in slaap gevallen wat er echt schattig uit zag. Hij hoopte dat ze geen kou vatte. Jisoo keek ok zich heen en zag de andere nog vrolijk rond lopen bij het vuur. 'Finn zullen we kijken of we een tent kunnen bemachtigen?' Stelde jisoo voor. 'Of een deken?' Voegde hij er aan toe. Jisoo begon een deuntje te spelen op zijn gitaar.

Finnick
'Hier hebben we eten? en als de ze van het moerderschip ook naar de aarde kome. zouden ze ook meer rond hier landen?' piepte finn 'We weten neit wat er buiten dit kamp is! wat als we niet het echt ng niet veilig is en we straks in een ravijn storten? Of rare beesten tegen komen? of?' Finn praatte steeds zachter totdat het bijna niet meer te horen was. Fin was zo niet goed in.... In eigenlijk alles. de jongen kon gewoon niks goeds zelfs zijn eigen ideeen uiten was en hel voor hem.

'Koraans?' vroeg hij zacht en gaf een grijns. Finn luisterde flink tot ze vroegen nar een tent. Hij keek rond en zag niks bijzonders. 'Ik denk......' begon hij en bracht zijn vinger naar zijn mond. 'Die misschein?' maar gelijk toen hij dat zei kwamen er mannen de tent uit.. 'dIe daar dan?' hij wees naar ee nandere waar net een stel meiden naar binnen gingen

jisoo Leegon Hong
maar daarvoor ben je toch hier gekomen? om de wereld te ontdekken, toch?' vroeg jisoo toen finnick steets zachter ging praten over dingen die fout konden gaan. 'en anders moeten we goed bevriend blijven met die leider daar als we hier lang willen blijven.' srtelde jisoo zachtjes voor.

waneer finnick naar een meiden tent wees grijnste jisoo plagerig naar finnick. 'we kunnen het proberen als je een beetje kunt flirten? ik ben niet zo heel handig in zo iets maar proberen kan geen kwaat.' jisoo stond op en deed zijn gitaar in de koffer. 'kom je dan gaan we de tent veroveren.' zei jisoo plagend, gaf finnick een duwende zetje en liep in de richting van de meiden tent.

fiinick

" ben hier heen gekomen om te bewijzen dat ik ook iets kan.. dat het hier veilig is! niet om mezelf de dood in te jagen... ik zal dat buiten en stap zetten en meteen door naar vallen. "Finn wees naar zijn zij.. "hier is het bewijs.." nee lachte hij toch ook zacht. "wat is eigenlijk jouw reden?" Finn stond gelijk op met Jisoo om er vervolgens achter te komen dat er nergens meer plek was... ze konden nergens bij.. op het plekje voor jinso na. die mocht bij een stel meiden liggen. "en wij dan?" vroeg Finn heel zacht aan jisoo

jisoo Leegon Hong
Jisoo wist niet meer wat hij moest doen. het leek wel sinds dat hij met die jongen was dat alles fout leeg te gaan. nouyja jinso had gelukkig een vijlige slaap plekje gekregen voor deze nacht. finnick en hij moesten maar iets anders verzinnen zoals.... buiten slapen. jisoo keek omhoog in de donkere avond lucht en zag duizende sterren aan de hemel. 'wouw.' bracht hij verwijstert uit. hij iwst niet dat de ruimte vanaf de aarde er zo mooit uit had kunnen zien. hij porde finnick aan in zijn zij. 'weet niet wat jij gaat doen maar ik ga denk ik een boom op zoeken. voelt bijliger aan dan op de kale grond.' legde jisoo zacht uit en keek rond in het kamp. hier en daar stonden wat bomen en struiken. een van die bomen zag er stevig genoeg uit en hat best lage takken om in te klimmen. hij liep er op af en klom voorzichtig omhoog. het zat niet bepaalt komvortabel maar het was iets. zijn tas legde hij op zijn buik ter beschutting tegen de snijdende kou van de wind. jisoo wenkte een blik naar beneden kijkent wat finnick ging doen.

Finnick
Finn vond het alles behalve fijn om buiten te slapen.. Maar hij had ook niet anders verwacht. wie wilde hem nou in de tent hebben.. hij zou hoe dan ook de tent in de nacht laten instorten of iets... Waar de jognen wel oprecht gelukkig mee was.. Was dat Jisoo hem niet gewoon in de steek had gelaten.. Want.. stiekem had Finn dat wel gedaan toen Jisoo naar die meiden was gelopen.. Finn was toen zo angstig geworden dat hij was blijven staan waar hij stond en had Jisoo het woord laten doen.. Zo ook bij alle andere tenten waardoor.. ook Jisoo geen slaapplaats had gekregen. Met zijn lip in tussen zijn tanden ging hij naast Jisoo staan. 'sorry' fluisterde hij zacht waarna hij mee omhoog keek.. Meteen kreeg hij twinkelende ogen en een grote brede glimalch op zijn gezicht wat zijn ogen tot kleine spleetjes maakte. 'dat is.. schitterend' Fin staarde zo erg dat hij de flinke por in zijn zij niet had aan zien komen. Met ineens grote ogen en een zacht vrouwelijk piepje sprong hij iet sop zie. 'boom?' vroeg hij en keek Jisoo aan. 'aah' Ook dit vind finn geen tof idee. OPnieuw verdween zin lip tussen zijntanden en keek hij toe hoe Jisoo zonder moeite een boom in klom en daar ging liggen.. Finn fronste zijn wenkbrouwen en bekeekde oude boom die prachtig omhoog groeide. Het had ook een prachtig oude boom die duidelijk de bombardementen 100 jaar geleden had overleerd. Tenzij er in 100 jaar zun pracht boom had kunnen groeien..

Toen hij weer oogcontact kreeg met Jisoo slikte finn. Ik blijf wel beneden slapen' MEt dat ging hij tegen de stam van de boom aan liggen. De jongen staarde schuin naar boven toe. Hij kon recht door een gat in het bladerdak kijken naar de hemel. Nar de prachtige sterre hemel. Steeds vaker zakte Finns ogen dicht. Ze werden zwaarder enzwaarder tot de jongen in een lichte slaap viel.

Die nacht was het erg koud.. En met koud word ijskoud bedoelt. Finns tenen voelde zo koud aan dat ze er al leken te vallen. Maar de jongen sliep gewoon door. De dag was zwaar geweest.. Vooral het gedeelte dat hij gebrandmerkt werd voor zijn leven door een jongen.. Om vervolgens bijna te pletter te vallen in een stuk afgebroke ruimteschip.. Daarna weg rennen van wegen explosie gevaar.. Finns hand was naast zijn lichaam gevallen op het zachte gras onder de oude boom.. Iets nats drukte zich tegen zijn hand aan. meteen schrok hij wakker. Hij vloog omhoog en deed zijn hand af aan zijn broek. Geschrokken keek hij naar het gene wat p zijn hand zou gevallen zijn. Maar het was een heel klein beestje niet groter dan zijn voeten... 'Hertje?' zie hij zacht ne dacht na. 'de boeken zeiden dat je groter zou zijn..' Hij hurkte weer terug en stak zijn hand uit naar het kleine hertje dat nu voor finn rond aan het snuffelen was. 'Waarom geeft die streep op je rug licht?'... Iets in Finn knaagde over dit beestje.. Als al zun mini.. hertje? hier heen durfte te komen.. wat als er grotere besten warne die vlees aten?' jisoo? Jisoo? JISOO' met zijn zachte stem probeerde hij de jonge nboven hem wakker te maken.