Hoofdstuk 1 verbanning

Der vrouw keek op van der hand "hey!," meteen verstijfde andrew volledig zijn kakan strak op elkaar. Ze had orachtig blonde haar hoog op een knot zitten. "ik zoek het dorpje waar de heer greed woont." abdrew reageer de niet. "er is een neiuwe inwoner."

Dorian slikte moeilijk maar zei niks. De hejs keek weer naar der hand. "Volgens maps moet ik hier naar rechts maar het is een doodlopend pad. Jullie weten vastbwel waar het is." De vrouw zag er relaxst uit. Dorian had wel door dat die heks waarschijnlijk naar hem op zoek was en dat gehoord had van de koning. "Nee dat weten wij niet." Dorian porde Andrew in zijn zei en zetten een wat zelfverzekerdere stap naar voren.

Andrew stapte op zij en lied dorian wat ruimte geven. "we komen niet van hier" hierop lachte ze en bekeek haar hand weer. "ja toch" sla hier links af klonk het uit haar hand. Andrew bukte naar de grond. Greeo een tak die bij zijn voet lag en stond al snel met zijn nieuw gevonden wapen voor dorian.

Dorian was even afgeleid en keek verbaast naar Andrew die nu weer voor hem stond. "Wat" voordat Dorian zijn zin zelf afmaakte richtte hij zich weer op de heks. Dorian was niet de beste in liegen en was dus net iets te lang stil. Hij stond nog wel perplex met dat lichtgevenede voorwerp. "Wat is dat?" Vroeg hij voorzichtig om op een heel ander onderwerp over te gaan hopelijk. Hij had wel ergens een keer gelezen over een heks die alles veel mooier liet lijken dan dat het was.

"oh" de heks lied een kastje zien. Daarom waren beelden te zien. Andrew stapte achter uit. "dit is mijn mobiel." weer schudee andre zijn hoofd " nu keek de heks naar d stok in andrew hand" ik kan je geen pijn doen. "ze hield het kastje omhoog. Deze scande andrews gezicht daarba die van dorian." zie je het doet geen pijn..

Dorian histe zowat. "Ik weet niet wat dat is maar haal het bij ons uit de buurt." Hij was apsolute niet blij met dat ding. Het ding straalde een zacht locht op Andrews gezicht. Dorian vas zo in de war. "Wat moet je in hemelsnaam met zo'n ding." Dorian wilde het geen mobiel noemen.

"dit ding is geel handig. Kan er zo beel informatie op vinden. Het heeft zelfs gezichts herkenning maar daar kwam ik niet voor." ze keek opnieuw naar andrews stok die gevaarlijk dicht bij haar was "kom anders een keer langs ik woon iets verder wef die kant op.," alamrbellen rinkelde en andrew trok zijns tok naar achtere. Klaar om te rammen

Dorian deed snel een stap naar achter zodat Andrew niet hem in zijn buik zou stompen. "Dorian wist niet zo goed ze de heks gewoon met rust moesten laten of zij kost bij kost uit het dorp te houden.

De heks deed haar hand omhoog. Een fel licht scheen im andrews ogen. Meteen greep hij er na. Even had hij het ide verblind te zijn. "gedraag ue andrew. Ik ben geen gevaar." zei ze ineens wat killer. Ze keek hierna ricbting dorian. "als j enif hulp nodig hebt kun je altijd langs komen." met dat stak ze een kaartje uit naar dr jongens

Dorian keek er alleen naar.naar dat kaartje. Zoals hij Andrew had zien reageren dacht Dorian dat hij het niet zou aannemen. "Nou uuuh dankje denk ik" zei Dorian aarzelend en hij stak zijn hand uit om het kaartje aan te pakken. Nadat de heks weg was propte Dorian het kaartje in een zak van zijn broek. Dorian wachtte op dat rare geluid dat de heks had gemaakt om weg te komen. "Laten we even wachten tot ze verder weg is om terug te gaan naar het dorp."

Pas toen het rare ronkende geluid weg was haalde hij zijn neus op. "ze is nog nooit zo dicht bij geweest" meteen pakte hij daarna dorians hand en bekeke het "wat gaf ze je?" bezorgdheid straalde van hem af.

Dorian haalde het papiertje weer uit zijn broekzak. "Er staat wat op." Hij hande het papier overaan Andrew. "Maar wat bedoel jemet nog nopit zo dochtbij gekomen probeertze vaak in het dorp te kome?" Dorian keek over de schouder van Andrew naar het papier. "Er staat een naam op. Zou dat haar naam zijn? Waarom zet je jeeigen naam op een papiertje en geef je die. Je zegt toch gewoo je naam"

Andrew bekeek he kaartje helenaal. "wat deze geze getallen?.. En dit.. Het klinkt als haar huis waar ze woont.." hij begreep. Het niet zo goed. "ja he tkijkt wel of ze zo heet.." hij gaf het kaartje terug. "hey is ook erg netjes geschreven.. Raar handschrift dat wel." zo liepen ze terug naar het drop. Amdrew vertelde dat ze altijd het dorp zocht. Elk seizoen een keer. "ja haar pogibg veranderd er altijx 1 ding in het patroon van de inwoners"

Dorian keek Andrew verbaast aan "hoe bedoel je veranderd? Ala in er gebeurt iets met de bewoners... zoals een vloek. Als we niet vertellen waar het dorp is. Ze blijf dat zeker doen. En ze komt dus steeds dichterbij. Wat voor vreselijke dingen zullen er dan gebeuren als ze in het dorp eindigt?" Dorian keek vragend naar Andrew. "Dit is toch haar adres." Hij wees naar het papier in Andrews hand. "Waarom gaan we niet even lamgs en vertellen jaar wat we van der vinden..."

Andrew keek naar zijn geliefde dorpje. Het voelee al anders want Dokter Lust liep buiten rond. Hij leek rond te wen alsof zijn patroon weg was. "ja. Maar eerst wapens" hij dacht aan dorians perfecte aim voor het boogschieten. Hijzelf met zijn zwaard. Dam konden ze haar wel aan.