academy

Jeonghan Yoon
jonghan luisterde aandachtig en staarde naar een van de vrouwelijke klassenoudste er zaten hier best veel leuke meisjes. maar voordat hij zich daarop kon gaan richten moest hij eerst toe gelaten wroden tot de school en het eerste jaar niet verknallen. hij had gehoord dat na een van de eerste oeven battles je zelfs van school gesteurtt kon worden als je echt bar slecht was. of dat een gerucht was of gewoon een bangmakertje voor eerste jaarst wist hij niet. een ding was zeker en dat was dat junghan echt op deze school wilde waar ze helaas heen moesten lopen... bah, weer lopen. het meisje waar hij eentijdje samen mee gestaan had liep naar voren gevolgd door een paar anderen meiden ieder van hun stapte naar die jongen toe met dat lange bruine golvende haar. de een of andere manier maakte de actie van de meisjes hem jaloers. junghan had ook lang haar nouja, daar was hij mee bezig om dat te laten groeien. misshcien kon hij de aandacht van het meisje terug veroveren. zonder al te veel na te denken stapte junghan naar voren op de groep meisjes af en de gitarist. toen hij halverwegen was van het lege stukje grasveld, besefte hij dat Yuuki er ook bij stond. shit dacht hij eerst. junghan keek achterom en kwam tot de kunclusie dat hij neit meer terug kon... dat zou teveel op vallen. hij verzamelde iets meer zelfverzekertheid en liep verder naar voren. 'hey,' zei hij tegen de groep in het algemeen, maar zijn stem begaf het waardoor dat er wat hoger uit kwam kwa klank dan normaal.

junghan keek in zijn ooghoekjes naar de shuttel die de raaf in zijn snavel had. misschien kreeg hij onderweg nog een kans om die terug te pikken.

Yuuki keek achterom recht in de ogen van Jeonghan die aan kwam lopen. 'hey!' Yuuki zwaaide. Hij merkte hoe zij nraaf in de gaten werd gehouden terwijl ze richting het bos liepen. De jongen danste voor uit vertellend over van alles en nog wat waar Yuuki maar half naar luisterde. Zijn aandacht ging naar een klein ratachtige schim op de grond. Deze bleef de groep volgen. De raaf daar in tegen had jeonghan weer gevonden en bleef steeds een stukje weg ging voor hem op de grond zitten hupste door en bleef contact buiten zijn berijk. Als Yuuki dit gezien had had hij vast ed slappe lach gekregen.. Maar hij zag het niet.. Dat ratactige beest.. Bleef zijn aandacht houden. Zo erg dat hij afdwaalde. De raaf volgde Yuuki wel spelend met de andere jongen.

Jeonghan Yoon
te vergeefs had hij meerdere pogingen gedaan maar dat leleijke beest was hem telkens te snel af... junghan slaagte een zucht van vermoeitheid. 'wah! waneer zijn we er!?' vroeg hij luitruchtig. waarop de jongen die konstand aan het dansen was op reageerde, dat we dat vanzelf zouden merken. weer slaakte hij een zucht. daar had hij lekker veel aan. niet dus. toen junghan naar de raaf zocht was hij plots weg. jonghan keek eerst opzij naar links maar zag yuuki niet toen keek hij rechts, daar was yuuki ook niet. hij herinerde de regels npg dat hij niet achterom mocht kijken. maar wat als yuuki in noot was. hij kon hem toch niet zomaar voor zijn eigen lot achterlaten.
junghan beed nadenkend op zijn lip en keek met veel moeite achterom. daar zag hij yuuki staren naar het niets. 'YU~UKII!!' zong jeonghan entausjast zodat yuuki misschien zou omdraaien. junghan liep naar yuuki toe en paakte hem bij zijn arm beed. 'niet zomaar zover achter lopen he! dadelijk nemen de bosgeesten je nog mee!' zei hij speels met overdreven gezichts uitdrukkingen.

Het moment dat Jeonghan zich omdraaide. Kwamen er 3 extra ratjes bij. Yuuki stapte iets naar achteren net of de ratschimmen groter werden. met groten ook blijff hij staren. Jeonghan moest terug lopen. Met elke stap die Jeonghan zatte werden de schimmen groter. En groter. Yuuki;s naam werd gezongen en hier reageerde de jongen uiteidnelijk wel op. 'wa?' vroeg hij en keek de jongen aan. 'ik?' Yuuki keek en vooruit en zag hoe ver de groep nu was. 'oh!' met dat pakte hij Jeonghans hand beed en trok hem mee.. Atans dat dacht hij. met een klap belande hij op de grond. Iets had zijn poot beed gepakt en trok ehm naar achtere toe. Zo ook was jeonghan beet gepakken en mee getrokken. Wanhopig trapte Yuuki in het wild. hij wilde zijn krachten niet gebruiken of iets.. De raaf begon rondjes te vliegen aangezien het beest niet kon zien wat de jongens in zijn macht had. Maar hij voelde het wel. De klasse oudste was zo druk bezig emt de meiden en te vertellen over alles wat ze gingen leren dat hij niet door had dat de twee jongens meegenoemn worden door schimmen

Jeonghan Yoon
toen jeonghan yuuki mee wilde trekken stribbelde yuuki tegen. jeonghan keek achterom naar yuuki en trok een wenkbrouw op. 'dude kom.' zei hij. plots viel yuuki naar beneden iets trok hem verder naar het bos rand toe. jeonghan trok als eerste instantie yuuki terug maar plots voelde ook junghan iets tussen zijn enkels. het leek op een boom wortel dat zich rond zijn enkel heen wikkelde en uitiendelijk ook jeonghan mee wilde sleuren. jeonhan slaakte een gil. en liet de hand van yuukii niet los. waardoor hij ook op de grond belande. in een snelle reactie stak hij zijn open hand uit naar de boom wortels. 'Fira!!' sprak hij uit als een spell/spreuk wat de wortels in brand zette. iets gilde het uit wat jeonghan kon horen als elf zijnde niet wetend of yuuki dat ook hooorde.

al tijgerend kroop hij terug naar het pat en apkte yuukis bijden armen beed die op de grond lag en trok hem met al zijn kracht terug over de grond heen naar het pat toe.

Yuuki;s ogen waren groot zijn mond stond omlaag en hij keek alles behalveblij. Eerder doods bang.. Hij had gevochten tegen mensen en wezens maar iets wat hij niet kon zien of geen lichaam had. Was voor hem zijn grootste angst.. Trillend werd hij voor uit getrokken terug het pad op. Met izijn ogen nog steed wagenwijd open keek hij omhoog naar Jeonghan. 'dank u' zij hij meer vragend dan menend omdat hij niet eens besefde wat er net gebuerd was. Met veel moeite kroop Yuuki omhoog keekn og maals rond. 'dank u?' nogmaals vragend. yuuki deed zijn handen omhoog toen weer omloog. Als antwoord vloog de raaf weer naar zijn schouder toe de shuttle nog steeds in zijn snavel. 'Echt wat had ik jullie nu gezegt' klonk een wat volwassenere maar speelse stem. het was de jongen met de gitaar hij was terug gekomen en keek yuuki en jeonghan boos aan. 'Loop is door!. Je wil niet weten wat er allemaal in dit bos leeft. En de meiden hebben hun steen al..' MEt dat rende de jongen vooruit. yuuki keek nog een keer achterom zag hoe de schimmen dacht er bij elkaar kwamen. Dat jeonghan net een elf boos gemaakt had.. had Hij helemaal niet mee gekregen.
Wat hij nu wel langzaam mee kreeg was dat hij nog steeds de hand van Jeonghan beed had. Yuuki keek van de hand naar jeonghans gzicht en terug. begon te lahcen lied de hand los. 'oke...' zong hij zjin hand naar zijn haren brengend. 'laten we renne wie het eerst bij het eind is wint,' Met dat schoot Yuuki razend snel vooruit. En was ook binnen no time uit het bos. Als hij iets kon was dat wel weg rennen en dingen ontwijken.. Als het een lichaam had. en geen geest schim of elf in een boom was.. Yuuki hijgde niet eens toen hij bij de vijver met de waterval/fontijn kwam.

Jeonghan Yoon
'dank u.' zei hij vaagjes waarschijnlijk zat yuuki nog licht in shok of iets. junghan glimlachte breed met zijn tanden blood en keek yuuki aan. 'en nu niet meer weg lopen he?!' zei hij speels er achteraan en tikte met een vinger op yuuki zijn neus. wat hij niet merkte was dat yuuki nog zijn hand vast had totdat junghan werd mee gesleurt door een weg renenende yuuki. 'wah niet zo snel!' riep hij jeonghan bleef halverwegen staan waardoor yuuki van hun handen naar hem keek en terug. op dat moment lied hij al lachend zijn hand los.

'laten we renne wie het eerst bij het eind is wint,' zei yuuki. dat klonk eerst leuk dus zette hij samen met yuuki het op een lopen totdat hij de heuvel zag die hij moest op rennen. de afstand tussen hem en yuuki werd steets groter. 'yuukiiiie~!!' schreeuwde jeonghan tegenstrijdig dat hij het niet meer leuk vond.

junghan was op een gegeven moment gaan lopen totdat hij boven aan was gekomen bij een waterfall. yuuki stond daar met zijn rug naar hem toe wat junghan op een die bracht. hij sprintte een klein stukje en floog hem van achteren aan en probeerde in die move ook nog eens de shuttle van de vogel af te pakken. enkel vloog de vogel optijd weg waardoor junghan yuuki zowat omarmt had.

''nee nee' antwoorde yuuki half. zijn gedachte nog steeds ergens anders.

Yuuki keek naar het water waar de klasseoudste had uit gelegt dat je een steentj moest pakken. Deze lied zien hoever je was in je talent. Yuuki had zijn oren wel naar achtere gericht op het geluid vna de voetstappen van jeonghan. hi jwas misschein een elf.. Maar yuuki was afgetraint op dit soort dingen. Daarom kon hij de omarming opvangen en vielen ze niet. yuuki lachte even. 'kom steentje pakken' De raaf ging bij het water zitten dumpelde de shuttle onder water en haalde hem er weer uit daarna hupste het vrolijk weg.

Yuuki bukte toen het zijn buurt wa bij het water deed zijn hand er in. een rilling ging over door izjn lichaam heen. Het keek in het water zag twee ogen. zo zwart als de nacht. Zonder een steentje trok Yuuk zijn hand terug kijkend naar de plek aar hij die ogen zag.. Eest al die geesten nu die ogen.. Zou de andere dit ook gezien hebben? hoorde dit? vele vragen gingen door de jongen zijn hoofd. hij snapte het niet.. Met een tweede poging pakte hij een steentje en hield deze voor hem. Het was spier wit met een klein zwart vlekje. Naar dit vlekje staarde Yuuki heel lang. Zo lang dat hij niet door had dat de groep er weer vandoor ging. Zelfs zijn raaf bleef deze keer rond jeonghan hangen

Jeonghan Yoon
Hij volgde het kronkel pat naar een waterval, die hij in de verte al kon horen, voelen en zelfs ruiken. De geur van vers natuur water deed hem herineren aan thuis en dat terwijl hij niet eens zo lang weg van huis was.

jeonghan liet yuuki los en ging naast hem staan. Van de jongen die ons begelijde, moesten in een halve kring om water heen staan dat van de waterval af kwam. in het water lagen allemaal kleine doffe witte stenen met een ruw laag als die van kalk of speksteen. soms leek het alsof het water licht gaf door de reflectie van de middagzon die op het water neer daalde.
Er kwam een wat oudere man naar voren hij deed jeonghan denken aan een monnik of oude wijze. 'pak een voor een, een steen uit het water. maar let op. gebruik een willekeurige hand, zoek niet maar pak er gelijk een vast. deze steen word jouw steen en blijft voor altijd bij je. dus verlies hem niet!' zei de man op een vriendelijke maar strengen toon. jeonghan knikte dat hij het begreep.

de raaf ging gewoon met jeonghans zijn shuttel het hijlige water in!! het maakte hem nog geiriteerder dan dat hij eerst was op die raaf maar aan de andere kant. misschien was zijn shuttle nu ook gerijnigt of iets hijligs? Bij die gedachte kon jeonhan de lelijke vogel wel vergeven.
Net zoals de monnik achtige man het had uit gelegt, bukte ook jeonghan naar het lichtgevende water die in beweging werd gehouden door de vallende water van de watervall. en stopte zijn linker hand er in om een steentje te pakken. toen hij zijn hand er uit haalde gloeide zijn hand nog helemaal na. verbaast keek hij naar zijn hand en hoe het lightgevende water langsaam in zijn huid trok.
jeonghan stond op, stapte achteruit en keek in zijn hand. Zijn ruwe kleine steen was puur wit. Net zoald de rest die hij in het water had zien liggen. Hij hield hem in de lucht naar de zon toe en kneep een oogje dicht. die steen zag er zo mooi uit. Helaas verdween de zon achter een wolk. Lang kijken kon hij niet want de rest ging er al vandoor. De raaf vloog strak langs hem heen. jonghan kon het nog net ontwijken, misschien kon hij de steen binnen beter bekijken. bedacht hij zich en stopte de steen in zijn broekzak en rende vervoglens achter de zwarte raaf aan waarnaar hij het inhaalde en achter de rest aan ging die ondertussen al een stuk verder waren gelopen. Tussen de korte sprint door keek jeonghan achterom naar de lelijke vogel die hem volgde ooit moest hij zijn betmetonshuttle terug krijgen.

'yuuki!! hoe ziet jouw steen er uit?' vroeg hij en keek naast zich. toen hij ontdekte dat yuuki er niet was bleef hij staan en keek achterom bij het water stond yuuki nog. jeonghan maakte een kommetje van zijn handen tegen zijn mond aan en schreeuwde. 'hey slome!! kom je nog!'

(einde vernieuwde deel 1)

jeonghan, yuuki en de raaf.stonden voor het school gebouw en keken omhoog. okee ik wist niet dat de school echt zo groot was. zijn mond viel open van verbazing. plots duwde iemand jeonghan in zijn rug. 'pardon mogen we er langs? vroeg een griep meisjes. jeonghan draaide zijn hoofd opzij en glimlachte liefjes naar de meisjes. 'maar natuurlijk.' toen de meisjes voorbij waren gelopen keek hij achterom. achter hen kwamen nog meer groepen aan gelopen die allemaal naar binnen moesten. 'gaat dat ooit passen?' vroeg hij zich af. jeonghan, yuuki en de raaf gingen naar binnen toe.

Een man schraapte zijn keek. 'Pardon mag ik jullie aandacht!' Riep hij. jeonghan hoorde hem wel maar de menigte stond er telkens voor dus kon hij hem niet zien. jeonghan tikte yuuki aan en wees naar voren of ze daar heen konden gaan zodat ze alles beter konden zien. 'kom we gaan naar voren dan zien we temisnten wat.' fluisterde hij naar yuuki en stapte naar voren, duwde wat studenten voor zich opzij tot dat ze voor aan stonden met zijn tweeen.
Het eerste wat zijn aandacht trok was die gigantische klokkentoren voor zich. Geschat was hij wel drie a vier meer hoog. Van af de onderkant was hij breder ongeveer anderhalve meter. De zijkanten liepen schuin omhoog en werden steets smaller tot dat ze het dak van de klok vormde. Die hout bewerking in de vreempjes en rond om de wijzers heen. Het was echt een pracht zicht. De cijvers waren niet zoals Wij het kende, maar in het romeins zoals in de letters I en V.
Het mannetje voor de toren was wel 9 keer zo klein als de toren zelf. Met grote ogen staarde jeonghan naar het schepsel. 'Vast een dwerg.' Fluisterde jeonghan naar yuuki

'Jongens, meiden! STILTE!' Schreeuwde het kleine mannetje en sprong daarbij in de lucht. 'Eindelijk, vanavond mogen jullie voor je eerste en laatste keer in deze speciale zaal slapen onder de sterrenhemel van de 5 goden.' Legde het mannetje uit en pakte zijn sleutelbos. jeonghan zou zweren dat er wel meer dan 50 sleutels aan hingen die groter waren dan de handen van de kleine dwerg. Met verbazing keek iedereen toe hoe het mannetje in een keer de sleutel te pakken had en deze in het slot van de klokkenkast deed. Er klonk een tik gevolgd door geratel. Met zijn alleen keken ze naar de seconde wijzer die langsaam tikte tot dat het 11 uur was. Een zware tok kwam van de klok af gevolgd door het geluid dat er iets draaide en open viel. Het kleine mannetje liep naar de klok toe en pakte een hendel beed. Hier deed hij iets mee alsof het een codeslot was en rukte hem voorzichtig open. 'We gaan er in paartjes van twee naar binnen, maak geen herrie en elkaar niet duwen.' Vertelde het mannetje al schreeuwend. jeonghan keek yuuki aan of hij met hem mee naar binnen wilde.

(einde deel 2)

'dit is jullie slaapzaal. en hier staan al jullie koffers zoek ze uit en leg ze bij een bed naar keuzen. links slapen de meisjes en rechts de jongens. en dat willen we graag zo houden!' riep de dwerg. 'je eigen koffer neem je morgen mee naar je nieuwe kamer die je moet delen met minstens een persoon uit de zelfde afdeling. weer zijn dit alleen meisjes bij elkaar of alleen jongens.' maakte de dwerg weer duidelijk.
De dwerg klapte in zijn handen en plots werd alles rond om hen heen pik en pik zwart. dat was wel iets anders dan het velle middag zon die door de grote lange ramen door schenen.
Langsaam begon jeonghan kleine lichtjes te zien in de vrom van bolletjes. van grote tot kleine bolletjes. hij keek aandachtig in de lucht en stond met mond open te kijken van verbazing.

'Yuuki, kijk! Dat is Lithium de helderste ster aan de hemel, men zegt dat de wezens met de scherpste ogen soms die ster zelfs overdag kunnen zien.' legde jeonghan zachtjes uit, tikte Yuuki aan en wees naar de lucht.
Alles was donker en het plavon was bezaait met lichtjes als sterrentjes in de hemel.
'dit is een van onze speciale kamers van de school. Hier word enkel alleen sterre kunden gegeven en atronomie. Wat meneer Dust (dwerg) aan jullie gaat geven. Alleen vandaag mogen jullie hier overnachten, morgen zullen jullie stenen die jullie uit de revier hebben gepakt verkleurt zijn in de klas waar je in gaat komen.' vertelde een andere leraar die ergens in de menigte stond. 'Kijk daar links in de hoek staat kealky, deze zou als steen blauw zijn met de afbeelding die jullie ook in de sterren kunnen waarnemen. Zij is de godin van het water. In de rechter hoek staat wyverin de god van de draken. Daar tegen over bevind zig de griffieon, de god van de hemel en daar naast de phoenix, de godin van het eeuwige leven. In het midden bevind zich Cervum, de beschermer en creerder van de natuur en het leven wat om ons heen bevind.' Legde een vrouw uit. De dwerg ging op een verhooginkje staan en wees weer in de lucht met een lichtgevende lezerlamp naar een van de zwevende grote bollen. 'Dat is onze planeet, daar omheen bevinden en onze twee manen. De blauwe maan en daar de rode maan. Iets daar achter zijn de andere planeten.' legde de dwerg uit.

'jonge lui.' zei een andere mannen stem. Meteen was het stil alsof hij heilig was. 'sst, stil is het schoolhoofd.' hoorde jeonghan achter zich. schoolhoofd? vroeg hij zich af.
'jullie krijgen 10 minuten om je spullen op orden te stellen en te verzamelen. Daarna begelijden de klasse oudste jullie met zijn alle naar de eetzaal om daar uit gebreid te lunchen en te vieren dat we hier mogen zijn. Denk er om dat je alleen je eigen spullen pakt en die van een ander met rust laat.' vertelde de man die blijkbaar het schoolhoofd was.

jeonghan werd naar achteren gedrukt door studenten die naar achteren gingen. Er vormde een pat tussen de studenten in waar de leraren door heen liepen weg uit de sterren koepel. Langsaam maakte de duister plaats voor het velle middag licht wat door de grote langwerpige ramen heen kwam.

(eind deel 3)

1:
Yuuki hield zijn steen omhoog. 'kijk zwart puntje; lachte hij daarna stopte hij zijn steentje weg en keek Jeonghan aan. 'de jouw zit er ruiger uit?' had hij nog op gemerkt voor zijn gedachte naar het bos ging.. Yuuki was blijven staan tot Jeonghan hem riep en hij naar hem toe rende waar ze uiteindeilijk aan de kant werden geduwt door nog meer mensen. Eentje ver van had knal rood haar en duidelijk geen lieve jongen...

In de zaal keken ze naar de lamp er gebeurde zo veel.
Yuuki had alles et open mond ontvangen en niet veel meer gezicht. Vele mensne in een omgeving waren niet zin favorite plekken. Daarom zweeg hij voornamelijk.. Het was hem aangeleerd nooit op te vallen dus dat deed hij dan ook niet. Zo ook zei hij vrij weinig op de dingen die jeonghan vertelde. Het liefst wilde hij verdwijnen. Maar Yuuki bleef bij jeonghan hangen tot ze in eht donker waren. Nu wilde yuuki het liefst tegen de muur aan zstaan veilig alles van een afstand bekijken alleen zonder vele mensen rond hem.. En veilig zonder aangevallen te kunnen worden in het donker.. Maar hij kon iet naar achtere omdat hij vast zat en Jeonghan tegen hem sprak over de sterren. knikkend net f hij het hoorde stond hij daar. alles in de gaten houdend.

Alle stemmen waren hem te veel lichtjes trilde hij vna spanning. Tot het licht aan ging en yuuki weer lachtte. 'ueah dat was mooi!' zei ik nog net of er echt iest gezegt was. En al snel verdween yuuki om zijn tas te pakken en voor Iemand uit kon ademen stond hij al weer naast jeonghan met een grote grijns op zijn gezicht. 'tassen neer leggen en eten!' yuuki tikte op zijn buik en keek Jeonghan aan. Moest yuuki jeonghan vertellen dat hij niet van vele mensen hield? nee dat ging hij niet doen.

De jongens werden mee genomen naar eetzaal waar Yuuki zijn ogen uit keek hij had nog nooit zo veel eten gezien. Meteen trok hij Jeonghan mee naar de plek ging zitten en stopte eten in zijn mond alsof hij in jaren geen etne gezien had

Jeonghan Yoon
'yea, jouw steen is wat ronder van vorm.' gaf jeonghan toe.

yuuki was zo snel met zijn tas. jeonghan had niet eens een stap gezet of yuuki had al zijn tas en hem ergens neer gezet. jeonghan liep naar zijn koffer toe en zette hme naast die van yuuki neer ergens aan de zijkant waar yuuki het had achter gelaten. samen liepen ze de klokkenzaal uit en via de gang volgde ze min of meer de rest van de leraren en leerlingen naar de eetzaal. daar trok yuukki jeonghan mee naar een zitplek waar ze konden gaan plaats nemen. er lag zo veel verschillende soort eten op tafel. voetsel dat hij nog niet kende maar ook wat ze in zijn wereld hadden. jeonghan prikte met zijn vork in een hersenachtige beest met pootjes en liet het aan yuuki zien. 'kijk! die hebben wij veel in onze wereld het zijn een soort van spinnen normaal worden ze bijna een meter hoog dit is een baby spinnentje gerosterd op het vuur.' legde hij uit en begoon met zijn vork naar yuuki zijn mond. 'proef eens die dingen zijn lekker hoor en er zitten veel vitaminie in!' drong hij aan en prikte een paar keer naar yuuki zijn lippen met het spinnenbeest er aan.

jeonghan had eerst wat vertrouwt voedsel gepakt maar dat anderen onbekende zag er ook lekker uit. vooral die gegrilde kippen stukjes waren verukkelijk. tijdens het eten keek hij even opzij naar yuuki en zijn raaf.
jeonghan bedacht zich iets en pakte zijn steentje die nog kalk wit was. hij hield hem iets voor zich uit en bekeek hem weer. 'geloof jij echt dat we vervloekt worden als we hem kwijd raken? bedoel hoe kun je in hemels naam zo iets perongelijk niet kwijd raken? het is zo klein.' vroeg hij zich af.
een meisje die tegenover hen zat luisterde zijn gesprek mee. 'als je battles wint krijg je punten en van die punten kun je iets leuks kopen zoals een hanger waar je die steen kunt in doen of een speltje of voor aan je stropdas of in een horloge. ze hebben van alles. heb zelfs toverstaffen gezien.' legde het meisje uit. 'cool, wacht battels? ik dacht dat er niet gevochten mocht worden op school?!' vroeg jeonghan en keek yuuki aan of hij misschien meer wist.

De spin achtig beest vond yuuki minder lekker. hij hadzijn mond vol met geroasterde aardappels en keek vies naar het beest. hij slikte de aardappels door ne opende zijn mond maar deed hem al snel dacht. Net voor het binnen was. ' nee dank u' bracht hij uit nog sted svies kijeknd naar het beestachtig ding. nog stedes met eten in zijn mond keek yuuki naar jeonghan en zijn steentje. Vaak haalde hij zijn handne op terwijl hij door bleef eten. wat meer vreten was.. Toen het over battles ging haalde hij weer zijn schouders op. 'Weet niks vna deze school eigenlijk' bekende hij met een mond vol eten. Niet veel later werd er iets omgestoten, Er ontstond bijna een gevecht. yuuki keek op en luisterde half. Het was een aziaat tegen en westerse jongen. 'Blijkbaar is vechten hier normaal?' yuuki wees naar de twee.

Jeonghan Yoon
'awh, je weet niet wat je mist1' zei jeongahn die de spin in zijn eigen mond stopte. toen hij hem door beet klonk er een knapperig geluid. 'ah dan weten we alletwee even veel.' zei jeonghan en glimlachte breed. jeonhan voelde de tafel bewegen en keek op naar waar yuuki heen wees op dat moment belenade er een jongen op de tafel. jeonghan hield een hand voor zijn mond omdat hij zijn mond iets te vol gepropte had. tijdens het kijken naar het gevecht ad hij zijn mond rustig leeg. 'misschien worden we dan ooit eens echte soltaten! hier op deze school.' moedigde jeonghan zichzelf aan op de reactie van yuuki dat het gebruikelijk was dat er hier waarschijnlijk vaker gevochten werd.

Een man die aan het eind van de eet zaal stond, tikte met zijn vork tegen een glas aan. Niemand hoorde goed genoeg laat staan dat iedereen stil werd. Een grotere man met het uiterlijk van een orc, griste zijn hamer van tafel en sloeg er mee tegen een ronde mentale plaat aan die met touwtjes aan een vierkant rek hing. Het geluid galmde door de hele zaal heen. 'STILTE!' Schreeuwde de orc. Meteen zweeg iedereen aan tafel. Zelfs de vijfdejaars. De orc legde zijn hamer neer en gebaarde vriendelijk naar een man die in het midden zat van de halve cirkel. 'Het woord aan meneer white.' Zei de orc iets zachter vol respect. De man in het midden hat bruin haar. Verder geen ongewone aandoeningen of huidskleur. 'Het is vast een mens.' Zei een jongen ergens aan tafel. Zijn vriend naast de jongen sloeg hem tegen zijn achterhoofd aan. 'Tuurlijk is het een mens. Wat denk je anders. Al jaren is het hoofd van de school een mens. Zelfs de stichter er van.' Snauwde hij zachtjes.
'Goede middag studenten.' Zei de man en stond op. De man vertelde hoe dankbaar hij was en legde wat belangrijke regels uit zoals dat je de steen ten alle tijden niet mocht verliezen, dat je niemand mocht verwonden, bijten, doden of pijn mocht doen. Met nog heel wat strenge regels. De man wist precies hoe hij alles moest zeggen en in een met duidelijk moest maken. Later vertelde hij ook dat er met de arena ring wetstrijden punten te waren verdienen. zoals iemand hier aan tafel al soort van vertelt had. Ook vertelde hij dat voor de volgende ochtendzon alle stenen hun kleur moesten hebben. En dat we dan in onze echte kamers mochten komen. Daar zouden ook de studentenkleding liggen die we aan moesten trekken.

'yuuki wat zijn jouw powers? zoals ze dat hier noemen?' vroeg jeonghan geintreseert.

Tijdens alles bleef yuuki door eten net of er geen eind aan kwam. De man die aandacht wilde vertelde dat we dus niet mochten vechte,.. Ja was is het nou!... Okey niet vechten.. Er ging weer een stuk vlees Yuukis mond in. Arena vechten?? yuuki mocht me krachten niet gebruiken... Niet als de meester het niet opgedragen had... Yuuki zuchte stopte nogmaals een stuk vlees inzijn mond en keek jeonghan aan. Zijn mond niet eens leeg etend. 'Arma!' bracht hij uit waarna hij snel zijn mond leeg slikte. 'Arma en element stuurder' met dat lied yuuki een vork vliegen veranderde deze naar slang. Deze stiste even en veranderde vervolgns terug naar de behoorde vork. 'jouwe?'

Jeonghan Yoon
zijn mond als een klein verbaaste o viguurtje kijk en luisterde hij naar wat yuuki allemaal deed. totdat hij vroeg wat jeonghan kon... bij die vraag bleef hij even stil en prikte met zijn fork in het eten. 'umh, nou... ik kan met wapens vechten, boog en dual wapens zoon beetje en... soort van magie i think. weet niet presies wat ik echt kan.' gaf jeonghan teleurstellend toe. yuuki kon nu al zo veel meer dan hij zou kunnen. bedoel kom op!! hij veranderde een vork van vorm!! daar kon hij alleen nog maar van dromen. jeonhan wees naar de shuttel die de raaf in zijn bek had. 'kan die laten zweven.' vertelde hij '...maar niet lang.' vervoglde hij zacht.