academy

De raaf kraste en legde de shuttle voor een paar seconden neer maar voor Jeonghan iets kon doen had e raaf de shuttle al were beet. 'bale dat je die dan kwijt bent nu!' grapte Yuuki om het er in te wrijven. DE raaf gooide het in de lucht voor een paar milimeter en ving het weer op waarna het weg vloog. 'heb jij geen huisdieren of iets?' opnieuw verdween er een stuk vlees yuukis mond in. 'Laten we zo terug gaan naar het bos!' yuuki wlde iegnelijk nog iets uitzoeken!.

Jeonghan Yoon
met een sip gezichtje keek hij naar de shuttle waar de raaf mee aan het spelen was. de grap van yuuki vond hij echter minder leuk. die shuttel was speciaal voor hem. hij had hem gekregen op zijn 18de verjaardag van een goede vriend. terug denkend aan die vriend beed jeonghan op zijn lip en voelde een kleine brok in zijn kill op komen. meteen had jeonghan geen honger meer. stilletjes schoof hij zijn bord van hem vandaan. 'wacht maar, raafy en ik hebben een afspraak gemaakt toen jij naar je spiegelbeeld aan het staren was. ik krijg hem wel terug!' verzon jeonghan.

'nee heb nog geen huisdieren. me ouders zijden dat ik anders te veel af gelijd zou worden.' antwoorde jeonghan en nam een slok van zijn drinken. 'het bos, yes sure waarom niet.' antwoorde jeonghan, hij had er niet bepaalt moeite mee thuis woonde hij zelf in een bos dus wat er nou raar aan was kon hij zelf niet plaatsen.

'afgeleid van?' vroeg yuuki ineens geintereerd. Dat herkende hij namelijk.. geen afleiding tijdens de training. Jeonghan bleef de raaf van Yuuki uitdagen en dat lied yuuki alleen maar lachen.

uiteindelijk waren de twee jongens buiten bji het bos. Het was een flink stuk terug lopen, Wat voor yuuki geen problem was geweest. MAar nu ze daar zo stonden kneep Yuuki het wel even. Hij beogn aa nzijn haren te zitten. 'Daar gaan we!' Yuuki liep het bos in en keek rond er was niks te zien alleen de voetstappen van een beest.. Yuuki liep op zijn hoede rond kijkend. De voetstappen waren niet echt van eenhert of iets nee het klonk meer dof of het vol zat met haren. 'Het klinkt als een beer!' lachte Yuuki blij. beren waren minder eng den elven en geesten!

Jeonghan Yoon
'school...' antwoorde hij droog, ben hier om nieuwe dingen te leren niet te doen wat ik al kan. zoals praten met sommige zoogdieren.' vertelde jeonghan of het iets was wat kleuters al konden. niet dat hij letterlijk dieren verstond in de zin van praten.

jeongan volgde yuuki naar buiten toe en liep met zijn handen in zijn zakken schuin achter hem. yuuki wilde blijkbaar persee niet het pat volgen maar ging recht streeks het bos in bij een willekeurige plek. na even gelopen te hebben rook jeonghan iets waar hij liever uit de beurt bleef. 'yuuki, denk niet dat het zomaar een beertje is....' bekende jeonghan die geknield bij een van de poot afdrukken stond, die hij zichtbaar had gemaakt door wat bladeren en gras weg te halen. er waren ook herten sporen in de struiken en het diepe gras wat ze minder zichtbaar maakt en anderen dingen maar dat vond hij niet interesand genoeg om te vertellen. jeonghan verlichtte zijn voedstappen zodat ze geruisloos waren en hield zijn adem in bij het horen van gerommel en geruis in de struiken en gras zoon 10 meter bij ons vandaan als het niet dichterbijer was. jeonghan wenkte dat yuuki stil moest zijn, niet dat hij dat zou zien aangezien jeonghan meer achter hem stond.

Yuuki's lichaam stond op gespannen en hij hield alle in zijn omgeving in de gaten. Hij luisterde deze keer wel naar elk woord dat jeonghan zei.. 'En jij zegt dat je niks ken met je krachten' fluisterde hij heel zacht. Zijn hand op zijn pols zacht tikkend. Er bewoog iets achter ons yuuki kon de hartslag horen het ging snel. Sneller dan dat van welk beest dan ook. De ademhaling van het beest was zwaar.. yuuki verplaatse zijn veot engelijk met dat spring het uit de bosjes en schoot het weg. Yuuki wilde er achter naa rennen om uit te zoeken wat het was. Hij keek om naar jeonghan/. 'kom?' niet weten dat bij e bosjes waar het beest uit kwam een hert lag

Jeonghan Yoon
wat yuuki met diehand gebaar bedoelde wist hij niet. jeonghan trok zijn schouders op en maakte een snelle beweging naar achteren iets schoot langs zijn voeten. waarnaar zijn engel begon te steken en zijn hoofd en gedachtens raar begonnen te doen. jeonghan stapte achteruit en pakte zijn hoofd beed. 'urgh.' knorde yunghan zacht.
'kom?' hoorde hij yuuki zeggen, nog even kort kreeg hij een na schok in zijn hoofd. yunghan keek hem aan en liet zijn hoofd los. 'ja.' antwoorde hij wat killer. junghan rende achter yuuki aan en ontweek springend wat omgevallen bomen en af gebroken takkken. 'moeten we niet terug?' vroeg hij serieus terwijl hij yuuki bleef volgen.

Yuuki sste Jeonghan die toch mee kwam en vroeg of ze niet terug moesten. 'Sst bijna' Yuuki schoot steeds sneller lagn de bomen heen maar het beest inhalen lukte de jongens niet echt. En op geven zat niet echt in yuukis bloed.. Dus het moment dat de centaur langs kwam gerent was pas het moment dat yuuki stopte. 'Ja nu gaan we terug' yuuki keek heel zuur naar de centaur die er niet heel bij uit zag. het rende in volle galop door het bos heen. 'En ook snel terug' fluisterde yuuki hij draaide zich om pakte Jeonghans hand en trok hem snel door de bosjes heen flexible als hij wa ontweek hij elke tak.

Jeonghan Yoon
junghan volgde yuuki en verstopte zich achtr een boom toen hij de senteur lang zag komen. waren ze echt zo diep in het bos gekomen dat ze op de onvijlige gebieden waren gaan wandelen? vroeg junghan zich af. yuuki scheen nu ook te twijvelen bij het zien van de sentaur. 'wah? nu wil je wel inenen terug? watje.' fluisterde junghan plagerig terug. yuuki had zijn hand vast gegrepen en trok junghan de bosjes in, hij werd letterlijk mee gesleurt door hem. hij mest echt moeite doen om niet te struikelen over af gebroken takken toen ze ver genoeg van de sentaur waren trok junghan aan yuukies hand en bleef stil staan. 'waarom zouden die sentaurs hier rond lopen?' vroeg junghan aan yuuki die nog altijd zijn hand vast had. hij kwam iets dichterbij yuuki staan en merkte nu pas hoe erg zijn enkel pijn deed. tijdens het rennen en springen deed het nog niet zo zeer. misschien was hij verkeert op zijn voed beland. eventjes trok junghan zijn enkel van de grond om de balast te verminderen.

'Dat is en docent.. En kan echt niet van school gestuurt worden.. Zag je dat hoofd! zo boos..' fluisterde yuuki terug. tijdens het rennen had yuuki niks door van jeonghan dat hij het niet bij kon houden.. yuki was niet echt gewend aan andere mensen die niet op het zelfde nivo als hij stonden.. Alleen mensen van betere krachten gingen met hem mee. hij was normal de lozer van de groep.. pas toen Jeonghan volledig stopte met lopen, keek yuuki om hij keek de jongen aan haalde zij schouder op.' weet niet maar hij keek echt woedend' Jeonghan deed iets met zijn enkel. 'Pijn laat zien dat je zwak bent' zei yuuki deze keer zonder enige emotisch. Dit was hem aangeleerd je kon niet zwak zijn. 'Dus nu moet je door gaan!' met dat draaide hij zich om en trok jeonghan met zich mee naar binnen.

Binnen aangekomen liep Yuuki meteen naar de eetzaal waar hij vervolgens een stuk vlees achter zijn kiezen propte. Niet veel later kwam de centaur die ze buite ngezien hadden binnen iets over een hert dat vermoord was. Yuuki keek naar Jeonghan en zweeg volledig.. Pas toen de rust terug was keek hij jeonghan aan. 'waren dat die hoeven die we zagen?'

Jeonghan Yoon
junghan knarste zijn kiezen op elkaar toen hij hem zwak noemde toen hij even zijn voedje had op getilt. het leek wel of yuuki junghan van top tot teen in de gaten hield. of automtisch scande als hij zich om draaide. 'dus nu moet je door..' vervolgde yuuki me een draai trok hij junghan weer met zich mee. even hinkte hij twee stappen en probeerde daarna zo goed mogelijk mee te rennen naar binnen toe.

in het gebouw aan gekomen trok junghan zijn hand terug en bukte voor over om bij te puffen van al dat geren. in de gang stond een wat oudere boself te praten met een verlegender blonde jongen de jongen had allemaal dorens in zijn huid waar junghan de gruwels van kreeg. hij had buiten wel een kas zien staan en gehoort tijdens het middag eten aan tafel dat de studenten die straf kregen daar heen moesten. 'yuuki, wacht.' riep junghan na. yuuki was al richting de eetzaal gelopen. het was al ruim half 5 dat betekende dat ze heel de middag daar in het bos gezeten hadden. damn wat ging de tijd snel. met een mank loopje liep junghan in de richting va de eetzaal. 'jongeman, als je verzoring nosug hebt moet je het zeggen he? we hebben ziekenzalen.' zei de man die de verlege jongen hielp die onder de stekels. 'eh nee dank u.' bracht hij afkeurend.wie weet wat die leraar met hem ging doen. vluch liep hij naar de eetzaal toe war hij naast yuuki ging zitten.

(ik heb exprese ven die centaur nog niet getiept las in lysander dat die pas de volgende ochtend binnen kwam lopen)

((oh, volgende ochtend pas! dan gaan ze eerst slapen en omg ik wil leo type q.q))

yuuki keek naar jeonghan.' Wat is er nou gebeurd?' vroeg hij terwijl yuuki dichter naar.


Tegen een uur of 8 besloot yuuki in bewegen te komen en wat meer van de school te bekijken. Hij vroeg jeonghan mee. 'loop je... ik bedoel hinkel je een rondje mee?'

Hij keek kort naar zijn enkel en haalde zijn schouders op. 'Weet ik niet presies pols deed het pijn.' Vertelde hij simpel iemand moest zo nodig vluchten voor een beertje~' zei hij plagend.
Junghan trok zijn lip grijnzend op en hinkte iets naar yuuki toe. 'Hoezo hinken als je me ook kan dragen~' zei hij speels en sprong op de rug van yuuki. de haren van junghan kriebelde in de nek van de jongen waneer hij zijn hoofd iets over de schouder van yuuki houd.
Met zijn voeten tikte hij tegen de bovenbenen van yuuki aan.

'Ik vluchte niet ik ging er achter aan!. Maar om niet aangevallen te worden namen we een zei weg.'; yuuki lied het zien met zijn vingers hoe hij rende en ho het beest. 'Hij ging naar het zuiden van het bos. Had een snelheid van 17.5 kilometer per uur en aan zijn loop' yuuki deed daarna ijn hand omlaag. MAar god ook want voor Hij het wist zat jeonghan al bijna op zijn rug. yuukis ogen werde ngroot pakte Jeonghans hand en wilde hem over zijn nek heen gooien maar hij stopte tot Jeonghan helemaal van de grond getrilt was en op het punt stond te vallen. Yuuki lied jeonghan goed zakken. 'sorry' zei hij nog na trillend.. Hij vond het leuk om met mensne om te gaan maar onderwachte aanrakingen en dat soort dingen kon hij nog al van schrikken.

Nu hij wist wat jeonghan wilde draaide hij zijn rug goed en lied zien dat jeonghan op zjin rug mocht

Waneer yuuki junghans hand vast pakt en hij het gevoel krijgt dat hij hem over zijn schouder wilde gooien klemt hij iets meer aan yuuki zijn nek vast. WAAH?!!' Gilde hij speels sn begon een beetje te lachen hoe yuuki te trillen stond op zijn benen en uiteindelijk ging hurken. Jonghan zette zijn voeten weer op de grond neer en gaf yuuki een flauwe duw. 'Je kunt me niet eens houden!' Jammerde hij speels. Hij had yuuki voledig los gelaten. En deed zijn armen over elkaar heen. Junghan keek daarom ook vreemt op toen yuuki zo ging staan dat het haast een uitnodiging was op er opnieuw op te klimmen. 'Are you sure? Bibberbeen?' Plaagde hij en legde voorzichtig zijn armen weer over yuuki zijn schouders heen. Zachtes begonnen zijn lange haren weer in de nek van yuuki te kriebelen. 'Trouwens hoe weet jij zo zeker dat je hem gezien hebt?! Ik zag helemaal niks laat staan welke kant hij op ging.' Begon hij en dacht even diep na. 'Voelde alleen wel iets langs me benen gaan.'

'ja wee thet zeker! ' yuuki wilde bijna zeggen dat hij schrok van de onverwachte aanrakingen. MAar hij hield dat in. Jeonghan kwam voorzichtig op zijn rug en yuuki begon zachtte lachen nen kreeg kippevel door jeonghans langen haren. 'geluid.' Legde yuuki uit. hij liep een stukje en tilde jeonghan goed op zodat hij niet zo uvallen. Toen jeonghan vertelde dat hij iets voelde aan zijn been keek yuuki half om naar jeonghan. 'beter wel naar de ziekenboeg. We weten niet wat het was en straks is het giftig' zei hij serieus ne draaid eeen rond je om de goede kant op te gaan. ook wel de ziekenboeg