Seoul school of art (new)

Marlon:

stay awake,,, you've got to stay awake straks werd hij onwel en verloor het macht over het stuur.. dat moest ik wel wakker zijn om in te kunnen grijpen. gelukkig gebeurde er niks en kwamen we veilig thuis. ik plofte op de bank neer. gidae trok de tampons uit zn neus en ging zn gezicht wassen. toen hij weer terug kwam duurde het niet lang voordat hij wit weg trok en zn neus begon weer te bloeden. ik schoot omhoog 'ga zitten, ik haal een doek voor je.' zei ik en strompelde naar de keuken, haalde een doek en kwam weer terug. 'moet je naar het ziekenhuis? ' vroeg ik aan hem.

gidae:
Toen Gidae zat met de doek onder zin neus en alles keek hij marlon aan. haalde zijn schouders op. 'Had dit vroeger alleen in het begin.. het zou niet terug moeten komen...' zij hij terwijl hij de doek over pakte.. 'Ga maar naar bed als het echt neit gaat roep ik wel. of laat je mobiel over gaan. Dan mag je illegaal me naar het ziekenhuis brengen okey?' stelde hij voor en zakte verder uit op de bank. Zijn gezicht trok steeds witter weg en er ontstond een heftige hoofdpijn. hij kreunde zacht.

hte ging voor uren daarna goed. tot hij steeds verder weg zakte en uiteideljik niet meer kon praten of iets. Met moeite belde hij marlons mobiell.. lopen ging ook al bijna niet meer.. hij had al 4 bloedneuzen gehad en zijn hoofdpijn bleef maar komen..

Marlon:

ik had geen idee wat ik moest doen.. ik had al jaren geen e.h.b.o gehad... gidae leek te weten wat ie moest doen.. hij zei dat ik maar gewoon naar bed moest gaan en dat als het niet ging dat ik me wel zou roepen, of bellen, zodat ik hem illegaal naar het ziekenhuis kon rijden. ik knikte en ging naar bed.

opeens, midden in de nacht, ging mn telefoon af. ik schoot meteen omhoog. gidae... ik voelde me iets minder moe.. nog steeds niet geweldig maar dat maakte nu niet uit. ik liep de woonkamer in. hij zag er niet uit. ik slikte een paar keer. ik hees hem omhoog en bracht hem naar de auto. gelukkig was het al redelijk laat.. dan was het niet zo druk op de weg. ik zat wel licht trillend achter het stuur maar ik moest hem nu echt naar het ziekenhuis krijgen. 'je moet me wel vertellen waar ik heen moet' zei ik tegen hem. ik wist niet in welk ziekenhuis hij behandeld werd.

Gidae:

Gidae trok zijn benen op toen hij in de auto zat. met zijn hoofd tegen het raam aan probeerde hij zich warm te houden. MEt zijn trilende hand wees hij welke kant marlon heen moest maar hoe langer ze reden.. hoe moeilijker het werd voor Gidae om wakker te blijven.. Bij het bord waar het ziekenhuis aangegeven zat wees hij er naar.. waarna zijn hand zakte net als zijn hoofd.. hij trok het niet meer.. hij zakte volledig in elkaar en opnieuw kreeg hij een heftige bloedneus.. heftiger dan de eerste paar keer.

Marlon:

ik zal niet liegen.. ik was echt zo scheitbenauwd... ik was zo bang.. waarom gebeurde dit nou.. ik weet dat ie ernstig ziek is.. maar ze zeiden dat hij nog iets van 5 jaar had! ok 4 nuu maar toch! tot mijn verbazing kwamen we aan bij het ziekenhuis maar gidae was knock out. fuck fuck fuck! ik rende naar binnen, greep de eerste de beste verpleegster bij dr arm en trok haar mee naar de auto 'please help him!'smeekte ik bijna 'hij heeft de hele avond al bloedneuzen'

Gidae:
De verpleegster viel half met marlon mee toen ze mee getrokken werd. Bij de autp aangekomen ving ze Gidae op. 'GIDEA!' riep ze. iedereen hier kende de jongen wel.. De rijkeluis zoon die veel aardiger was dan zin pa.. en eingelijk altijd de grappen maakte en iedereen ana het lache kreeg.. Ze hesen Gidae in een rolstoel en reden het slappe lichaam naar een onderzoeks kamer.de verpleegster die marlon als eerste aangesproken had keek naar marlon toe. toen naar haar voorhoofd. 'mag ik u iets vragen? Bent u de vrouw van Gidae?'

Marlon:

er kwamen nog meer verpleegsters en doktoren die gidae in een rolstoel hesen en daarna met hen naar de onderzoek kamer gingen. alle adrenaline verliet mn lichaam weer en moest mn best doen niet terplekken door mn knieen te zakken. de verpleegster die ik had aangesproken kwam weer mijn kant op en vroeg of ik gidae's vrouw was. meteen schoot ik omhoog en schudde mn hoofd 'nee!'riep ik snel. waarom vroeg ze dit?

Gdiae:
;oh oh rustig vroeg het alleen maar.' ze keek naar marlons buikje waarna ze zachtjes ne lief lachte. 'Het is goed alles blijft hier tussen deze muren niks gaat naar buiten' De verpleegster had een oog voor dingen en had dus vrij snel door wat er met marlon was. maar er verder op inggaan deed ze niet. 'JE bent op tijd hoor.. vroeger had hi jdit vaker.. maar we moeten toch iets aan je vragen. neemt hij zijn medicatie? is er stress geweest afgelopen dagen? is hij bang geweest?? te veel aan zijn hoofd? iets wat kan leide n tot zware stress?'

marlon:

ik snapte niks van haar.. waarom vroeg ze dat.. waarom keek ze zo lief naar me.. i dont get it! ze stelde me wel gerust toen ze zei dat ik op tijd was met gidae. 'thank god..' zei ik met een zucht. ze stelde me daarna allemaal vragen. of hij zn medicatie wel nam... of hij veel stress had gehad.. bang geweest was .. veel aan zn hoofd... ik zuchtte... 'ik weet het niet.. ben niet veel thuis door werk... en andere dingen.. ' zei ik eerlijk dat laatste niet natuurlijk.. ik wist vrij weinig van hem.. zeker over zn ziekte..

Gidae:

'het is al goed we vragen het hem straks wel. Ben echt blij dat hij eindelijk iemand heeft die hem daadwerkelijk hier heen brengt dankje.. Maar je kan rusten daar als je wilt hi jzal over een uur wel weer te been zin' en zo als ze vertelde stond Gidae na een uur weer voor marlon. nog steeds spier wit. trillend en duidelijk ijskoud.. 'Kom we kunnen terug. ' lachte hij waarna de dokter kwam 'GIDAE!' riep hij hard. Meteen pakte Gidae marlons hand. 'en snel...' hoeste hij lachend waarna hij weg liep. 'Nee! deze keer niet Gidae!...' riep de dokter nog maals

Marlon:

ik plofte neer op de stoel wachtend tot gidae weer terug zou komen. het was een klein uurtje zoals de verpleegster al gezegd had. daar was hij weer.. nog steeds spier wit.. trillend op zn benen en toen hij me vast pakte was hij ook echt ijskoud. hij wou weg.. maar de doktoren waren het daar niet mee eens... en ik eerlijk gezegd ook niet. ik bleef stil staan. 'gidae... please... you scared me to death.. listen to them' ik smeekte hem bijna..

Gidae:
Gidae lachte zachtjes en schudde zijn hoofd. het enige wat ze willen is dat ik in bed blijf liggen.. Mezelf warm houd en niet veel beweeg.. nou die eerste twee kan ik ook thuis doen.. so please... laten we gaan.. ik kan het hier gewoon niet uit houden.. Ik wil niet de rest van mijn levn in het ziekenhuis doorbrengen.. so please... ga met me mee terug naar huis' De dokter kwam steeds dichter bij mar gidae leip niet verder als marlon het echt niet zag zitten zou hij terug gaan..

Marlon:

'ik kan begrijpen datje niet wilt blijven... maar.. blijf op zn minst de nacht.. ik ben nieti n staat om weer naar huis te rijden, en jij ook niet. ' zei ik tegen hem. 'ik blijf wel bij je.. dus please' ging ik nog verder en de dokter was nu ook al bij ons. 'de verpleegster vroeg trouwens of ik je vrouw was' lachte ik zacht om de sfeer beetje omhoog te brengen. 'en ze lachte echt eng lief naar me voor een of andere reden...'

Gidae:
hij lied zijn schouder zakken de dokter pakte zijn schouder beed ne keek marlon dankbaar aan. Gidae krulde zijn lip echt maar ook echt heel teleurgesteld naar marlon en lied zich mee trekken. De dokter zei dat marlon mee mocht komen..

uiteindelijk belande ze in Gidae persoonlijke kamer.. alles was wit kill schoon. Gidae ging op het bed zitte en wees naar het logeer bed. 'je bleef heh?' zei hij en keek haar aan. 'Waarschijnlijk dacht ze dat je me vrouw was omdat je mee gekomen bent. je bent de eerste die dat doet... En had vroeger ooit gezegt dat ik een vrouw ging uitzoeken die me naar het ziekenhuis zou brengen.. dus waarschijnlijk daarom.'

Marlon:

Gidae liet zich meenemen door de dokter en ik liep achter ze aan. Ik kon aan gidae zien dat ie teleurgesteld was dat ik niet naar huis ging met hem. Dat ik wou dat hij bleef.. dus dat gebeurde. Eenmaal aangekomen in zijn persoonlijke kamer liet ik me op het logeerbed vallen.

Toen vertelde hij me waarom ik de vraag kreeg of ik zn vrouw was. 'Verklaard nog niet waar ze zo eng lief nar me lachte en keek' zei ik. ' en iets over dat alles hier achter gesloten deuren zou blijven ofzo... weird...'