Hoofdstuk 1 verbanning

Andrew stond al onder de water val. Hij waste zichzelf waarn hij lachend naar de jongen keek. 'Het lijkt of je niet kan zwemmen zo voorzichtig loop je.' MEt dat gooide hij wat water naar Dorian en bleef tot doen tot de jongen wat meer ontspannen was

In het begin protesteerde Dorian maar wat had dat voor zin hij zou toch tou wel nat worden. Nu wagolde Dorian wat sneller naar de waterval toe. "Kan ik er bij jou onder komen staan of zal ik wachten tot je klaar bent?" Dorian had vroeger veel geleerd daaronder valde ook goed gedrag. Eigenlijk wilde hij niet wachten op het andwoord en er gewoon onder gaan staan samen met Andrew. Hij stopte een paar meter voor Andrew en bleef hem vragend aankijken.

"plek genoeg" andrews ogen straalde. Hrt water is zo zuiver dat je het kan drinken. Vaak raad ik get af. Maar er is nog nooit iets doods in gevonden " andrew draaide zich om. Zo kon hij zijn gezicht omhoog doen in de stralen van de waterval. Hij had een wat rustuger sgukje yr pakken

Doriqn was niet zo heel blij met het water zo herder te zijn. Dan kon Andrew alles van hem zien. Maar Dorian kwam er gewoon bij onder staan. Het water kleterde op de twee. In het begin was het even wennen voor Dorian. "Weet je ik heb nog nooit op deze manier iets gedaan." Hij keek lachend naar Andrew. "Hieraan kam ik wel wennen." Sorian hurkte door zijn knieen en ging zowat in het water zitten. Hij haalde zijn hamd door zijn haren en begon zichzelf eigenlijk af te wassen met een hand.

Andrew was oprexht gelukkig want hij lachte weer en lied zich ook in bet water zakken. Net ietdnachter de waterval. "hoe was je lecen hier voor. Je lijkt niet veel van de buitenwereld te kennen maar wel. Ben je boekslom"

Dorian dacht even na over hoe hij het best iets over zijn leven kon vertellen zonder te laten vallen dat zijn ouders echt stinkent rijk waren en heel toevallig de koning en koningin.
"Ik uuh ben opgegroeit in een rijke familie. Daar heb ik alle belangrijke funties voor wat ik later moest doen geleerd. Het is niet echt dat mijn verleden zo belangrijk of leuk was. Mijn moeder stierf toen ik nog jong was daarna hertrouwde mijn vader. Voor mijn beroep dat ik eigenlijk had moeten doen heb ik geleerd hoe ik met bepaalde wapens moet omgaan. En echt de meest basic vam overleven zoals wild schieten." Dorian wist wel dat het opvallend was dat hij niet wilde zeggen wat hij later wou gaan doen maar dat wilde hij Andrew niet weten. Snel ging hij in een ander onderwerp over. "Je hebt zeker geen washand of iets hier heh..."

Andrew keek lang naar de jongenm"je wilde soldaat worden. Ridder zoals ze het weer noemen. Wel elegant werk. Niks voor mij en nee gen washandjes. Gebruij die vingers! "

"Uh ja ridder dat wilde ik worden." Dorian keek naar beneden naar zijn handen. "Wel hier gaat niks." Hij bewoog zijn hand een beetje onhandig over zijn schuiders. Met zijn nagels maakte hij rode strepen op zijn huid. Dorian probeerde onhandig bij zijn onderrug te komen maar faalde en gaf op. Dorian ging dus maar door zijn knieen op zijn hurken zitten en gebruikte zijn handen en het water om zijn benen zo goed mogelijk schoon te krijgen.

Vol bewondering keek andrew toe hoe droain zichzelf zo goes mogelijk schoon probeerde ye maken. Beel te sxhoon voor een buitenmens. Of een gemiddeld mens. Zelfs zijn haren zagen er extreem goed verzorgt uit. Zelfs met al dat vuil er in. "nog steeds geen andere kledij? Mag ik vragen warom je zo gehecht bent aan je kleding?"

Dorian keek op bij die vraagn. "Ze... ze zijn van iemand geweest die erg dierbaar was voor mij. Dit is het enige wat ik nog van hem heb. Zijn naam was Frederic en hij had in princiepe hier nu ook moeten zijn. Hij was gedood bij de mannen van de koning."

Andrew stopte met lachen. Heel zijn vezicht vertrok. "dat is heftig. Wil je dat we ze langs brengen bij irmand zoday ze ze kan maken?"

"Als dat mogelijk zou zijn in dit dorp of zelfs als dit dorp het toelaat graag." Dorian was nu gestipt met zichzelf af te boenen en keek Andrew aan. "Dankje. Echt dankje voor al je hulp." Daar stind die nu maar gewoon in het water met eigenlijk een vreemde want zoveel wist hij apsolute niet van Andrew en dan ook nog eens het feit dat ze allebei naakt waren. Het voelde aan alsof ze elkaar al zo lang kende en dat ze in ellaars bijzijn niks hoefde te zeggen. Dorian ging zakte weer tot zijn knieen en verder het water in. Snel duwde hij zijn hoofd onderwater. Het was daar stil. Volledig stil. Al het geluid was weg dor bet kleterende water van de waterval.

Andrew had voor even toe gekeken. De egale huid van de jonfen verzekerde hem van het feit dat dorian niet veel buiten kwam. Dit zou waarschijnlijk zijn eerstekeer waterval wassen zijn. Met een gkinlachte ging hij zitten. De waterval kletterde voor hem op de grond. "we moeten hem vinden!," klonk het ineens. Andrew horde het alsof het naast hem was. Hij wist dat dit niet zo was. Er kwamen mensen naar deze plek. Dut was een keer eerder gebeurd. "kom" andrew pakte dorians hand beet en trok hem naar zoch toe. Zodwt ook hij verscholen zat achter de waterval.

Dorian hoorde de stemmen ook en wist meteen voor wie ze hier waren. Dorian liet het toe dat Andrew hem tezen zichzelf had aangedrukt. Dorian verslikte zich bijna aan het water dat nu direct op hun kwam. Hij voelde het gespannen lichaam van Andrew en had alsnog het idee dat hij het niet zo erg vond. Dorian hield zijn adem in zover het kon met al dat water. "Wat was dat?" Dezelfde stem riep. "Wat was dat geluis." Langs de waterval waren nu wazige figuten te zien. Zonder dat Dorian het echt zelf doprhad drukte hij zijn lichaam tegen dat van Andrew aan. Waarschijnlijk gewoon een reactie tegen niet gezien te worden dacht hij snel. Hopend dat het niks meer betekende.

Andrew sloeg zijn arme strak rond dorian heen. Hij hield ok zijn adek in toen hij het water hoorde. Iemand stond dicht bij de rand. Bijna in het water. Hun stemmen weerkaatste in de holle ruimte achter de waterval. De natuurlijk leek hun te waarschuwen. Ineens verdween er ietd achter hun. Met een klap tuimelde ze naar achtere toe. Nu gaf hij tocb geen schreeuw. Met een zachte klap belnde zr op een berg met mos jn een onfergrondde ruimte. De grot bocen hun was weer gesloten. "wat?," berder op lag hun kleding. Netjes opgevouwen..