Seoul school of art (new)

marlon:

daar stond ik dan... ik was bang om weer naar binnen te gaan.. hij ging me vast vragen stellen... en de verpleegster had gelijk..ik kon dit nooit geheim houden voor hem.. ik legde mn hand om mn buik. laten we tenminste hopen dat je op je vader lijkt... er anders uitzien hier is echt zwaar.. great... ik begon er nu al tegen te praten.. er gingen van allerlei dingen door mn hoofd... ookal kon ik me herinneren wie de vader was en hem weer vinden... korea had geen wet dat de vader kinderalimentatie moet betalen... misschien moest ik het gidae toch maar gewoon vertellen....

Gidae:

Gidae lag opgerold in bed extra dekens en rillend van de kou. zijn tempratuur ging wel lweer langzama omhoog maarh ij het te lang geslapen waardoor zijn lichaam te lang in een rustig stnad gezeten had..

Gidae kon hier niks doen dus hij zat een beetje voorzich uitte staren wachtend op marlon of enige contact met mensen.. die hij niet echt kreeg.. pas toen marlon binnen kwam kek ij op het eerst wat hij zei was.. 'sorry..' hij keek marlon aan. 'Ik had eerder moeten gaan.. naar de dokter.. dan had je dit niet mee hoeven maken..' hij dacht echt dat het kwam door zjin actie dat marlon was gaan huilen

Marlon:

toen ik uiteindelijk toch de kamer in liep zag ik gidae op bed liggen opgerold in extra dekens om het maar warm te krijgen... ik kon hem gewoon zien rillen van de kou... voordat ik iets kon zeggen verontschuldigde hij zich. dat hij eerder naar het ziekenhuis had moeten gaan.. dan had ik dit niet allemaal mee hoeven te maken. fuck.. hij dacht dus echt dat ik daarom zo overstuur was.. oke dat was deel ervan true.. ik ging op bed zitten met een zucht... 'ik..' begon ik aarzelend. 'ik weet waarom de verpleegster zo vaag en weird deed tegen me' zei ik tegen hem. met trillende handen gaf ik hem het papier met de uitslag van mn bloedtest.. ik kon het niet over mn lippen krijgen om het hem te vertellen.. 'dit was de reden dat ik zo overstuur was zonet..'

Gidae
hij volgde marlon tot ze ging zitten. zijn hoofd schuin. hij luisterde naar de heftig trillende marlon. Gidae legde zijn hoofd op zin knieen terwijl hij luiterde. en het papier aan pakte. hij las het door en bleef dood stil.. hij keek alleen. het papier zakte iets waarna hij naar marlon keek en het opnieuw las..'weet je.. je mag zeggen dat het van mij is.. krijg je geen problemen of atans minder..' bracht hij uit.. op dat moment begon zijn neus te bloede.. Gidae hield snel zijn hand er voor in de hoop dat marlon het niet gezien had.. 'of wil je die gene opzoeken?'

Marlon:

het bleef stil in de kamer.. gidae las het papier dat ik hem gegeven had. keek daarna mij aan en daarna las hij hem nog een keer alsof hij het niet kon geloven.. ik kon zelf al nauwelijks geloven dat het zo was.. 'verklaard de uitputting en sochtends overgeven hea' zei ik lacherig.. ookal was het niet grappig. toen zei gidae iets dat ik niet verwachtte.. ik mocht zeggen dat het van hem was.. het zou inderdaad heel wat problemen verminderen.. 'k kan me niet eens herinneren wie het was... ' zei ik eerlijk. en begon daarna weer beetje te lachen 'man.. hoe zou je vader wel niet reageren' maar ik zag dat hij zn hand alweer onder zn neus had. 'zie! ik wist dat dit een slecht idee was... ik ben de reden voor je stress.. ' ik drukte op het verpleegster knopje. ' ze zeiden dat het kwam door stres... its all my fault..'

Gidae
'oh. hij... weet niet.. denk dat hij blij doet naar jouw en boos word naar mij? dan zal hij zeggen' Gidae verlaagde zijn stem wat. 'hoe kon je een westerse uitzoeken! onze familie moet rein blijven! rein jah!' gidae lachte even met zijn hand nogsteeds onder zijn neus..

toen marlon opmerkte dat de bloedneus door haar kwam sloot gidae zijn ogen en sloeg het matras met de hand die niet onder zin neus zat.. Dat moest ze niet denken.... hij lied zijn hoofd zakken. niet echt veel meerzeggend en toen de dokter kwam en opnieuw zijn hoofd alle kanten opboog en allerlei dingen deden bleef hij boos kijken .'im fine...' bracht hij uit. 'im not dying ok... just a bleeding nose!' snawude hij best wel boos.. Toen de dokters weg waren krulde hij zijn lip op.. 'terug naar jouw, Ik wil best doorgaan als zin vader..'

Marlon:

de dokter kwam binnen notime de kamer weer in gelopen, naja half rennend, en begon gidae weer te onderzoeken. gidae werd boos en zei dat er niks aan de hand was, dat het maar een bloedneus was. de dokter weer weg was keerde hij zich terug naar mij 'nee niet terug naar mij, blijf bij jezelf. gidae je weet zelf toch ook wel dat dit niet goed is' zei ik tegen hem 'srsly dit is niet normaal... ze willen je alleen maar helpen.. en.. en als je het niet doet, dan sta ik het ook niet toe dat je je voordoet als de vader' zei ik tegen hem. 'beter nog, ik denk dat het maar beter is als ik dan toch eindelijk opzoek ga naar een huis. als dat nodig is zodat je voor jezelf gaat zorgen dan so be it'

Gidae:
Toen marlon dat zei ze Gidae;s hulp niet ging accepteren.. Was hij harder geraakt dan alle andre keren da ze hem weg geduwd had.. hij keek marlon geraakt aan.. heel erg teleurgesteld en gewoon... Hij klemde zijn kaken op elkaar zijn hand nog een keer langs zijn neus halend waarna hij naar onder zakte en het matras sloeg uit woede... Als hij dit niet gehad had... Ahd hij marlon kunnen helpen.. Maar nu nu wilde ze nog sneller weg.. Gidae wistn niet waar hij moest kijken... 'Ik zorg voor mezelf.. En die stress kan ik best hebben.. Laat me jouw dan helpen je gaat het nodig hebben.'

Marlon:

ik kon zien dat ie boos werd.. maar dat maakte me niet uit.. ik werd ook boos door zijn gedrag. hij zei dat ie het wel kon handelen... dat hij voor zichzelf zorgt. ik deed mn armen over elkaar 'ja ik zie het. je zorgt echt goed voor jezelf. accepteer het feit gewoon dat je ziek bent en dit dus nodig bent' zei ik tegen hem. ik was boos.. maar ook zwaar ongerust. 'je bent net zoals mij.. niet willen toegeven dat je hulp nodig bent. toen ik mn huis verloor gaf ik toe dat ik je hulp nodig had.. en sins dien ben je alleen maar achter uit gegaan in gezondheid... so if i have to leave in order to have you realise that... than so be it.. '

gidae:
'ik accepteerd hun hulp ook! maar het enige wat ze hier doen is kijken of de adertjes in me neus wel dicht zijn gegaan! das het enige.. Ik kan thuis veel beter opwarmen dan hier!..' veerde Gidae terug waarna hij opnieuw zuchte en nog verder ging liggen. 'Weet.. dat ik niet nig 4 jaar hier wil blijven.. i kwil de deingen doen die iedereen doet.. uit gaan.. feesten.. gewoon zijn zoals iedereen.. Ik ga toch wel dood.. daarom wil ik genieten van dem oment dat ik hier nog ben..'

Gidae zweeg en luisterde naar wat marlon zei over dat de gezondheid alleen maar achteruit gegaan was afgelopen dagen. Hij lied zijn hoofd zakken. 'Dat komt niet door jouw.. Ook niet door de rest.. ze zeggen hier van wel.. Maar willen gewoon niet toegeven dat de ziekte sneller gaat dan hun uitgerekend hadden' Maar toen zei marlon ineens dat ze weg zou gaan.. om er voor te zorgen dat hij zou beseffen dat het door haar kwam. Meteen schoot hij omhoog wat een slecht plan was.. hij staarde even naar een plek.. zijn hoofd duizelde heftig.. 'Dus je gaat weg? ook als ik zeg dat ik jouw nodig heb? Wat als er straks iets gebeurd als je er niet bent? Dan heb ik je nodig?'

Marlon:

'Ik snap dat je niet je laatste 4 jaar wilt doorbrengen in het ziekenhuis! Echt dat snap ik maar al te goed, ik snap dat je wilt doen wat anderen doen.. uitgaan, drinken, lol hebben.. maar snap je dan niet dat je dan alleen maar sneller dood gaat! Misschien ben ij egoistisch dat ik wil dat je het rustig aan doet, dat je stress vermeid... maar snap je dan niet dat ik jou niet kan verliezen! Iedereen die close komt gaat uiteindelijk weg.. en jij nog letterlijker dan de rest... i need you gidae.. i dont know what i will do without you.. zeker nu niet..' ik stond alweer te janken. Waarom kon hij gewoon niet inzien dat ik hem nirt kwijt wou! Dat ik me zorgen maakte om hem..

Gidae:

Gidaes mond zakte open hij keek naar marlon die nu echt aan het huilen was en alles er uit gooide.. Zoiets had ze in nog geen jaar gezegt.. En het gaf Gidae zo veel kracht om door te zetten.. Hij ging recht zitten waarna hij marlon in een knuffel bracht. 'I will fight for you. En zal sterker worden door rust te nemen. Je zal me nog niet kwijt raken'

Marlon:

Het bleef stil.. op mijn gesnik na dan.. opeens voelde ik armen rond me heen en werd ik in een knuffel getrokken. Gidae zeo dat ie voor mij ging vechten.. dat ie rust ging nemen en sterker ging worden zodat kk hen nog niet kwijt zou raken. 'Mooi' zei ik. En gaf een kleine stomp tegen zn borst aan. ' waarom moet ik eerst huilen om tot je door te dringen'

Gidae:

Gidae zakte naar achtere met zji nhand op zijn borstkas. 'hey.... ben net zo stubborn als jij bent..' lacthte hij waarna hij de dekens weer optrok.

hierna viel Gidae eigenlijk in slaap voor weer een paar uur. Niet wetend wat marlon ging odenen dus ook niet doorhebben dat marlon door de verpleegster weg gehaald werd. 'kan je dit ophalen bij hem thuis? hij moet hier blijven en volgens mij gaat hij dat nu voor het eerst ook doen dankzij jouw. MAar we hebben dit wel nodig' de verpleegster gaf iets en legde daarna uit was ze ndig hadden

Marlon:

Gidae viel weer inslaap en dat gaf mij het moment om mezelf even weer een beetje bij elkaar te rapen. De verpleegster kwam weer binnen en vroeg of ik wat dingen op wou halen van huis voor gidae. Ik knikte. Ik ging alleen niet weer met de auto naar huis.. ik ging wel met de bus. Dit betekende wel dat ik een tijdje moest lopen voor dat ik weer thuis was. Wat een nacht.. gidae met spoed naar het ziekenhuis.. de bom dat ik dus echt zwanger was.. het gingen ook wel een heftige 9 maanden worden volgens mij.. ik zuchtte en legde mn hand op mn buik.. aegi.. im so sorry..